Deze wandeling, vlakbij de Belgisch-Luxemburgse grens, brengt je naar de Mühlbachvallei, een zijrivier van de Ulf die bij Reuland uitmondt in de Our.
We vertrekken vanuit het dorp Lengeler om de bossen in te klimmen ten noorden daarvan: het Sankt-Jans Hart. Vervolgens ontdekken we deze kleine boskapel in een kleine, gezellige hoek die bevorderlijk is voor meditatie, voordat we afdalen naar het dorp Dürler, nog steeds aan de Mühlbach, stroomafwaarts van Lengeler.
Het blijft om naar de laatste terug te keren via een pad dat in de vallei loopt.
Deze kapel werd tussen 1934 en 1936 gebouwd naar de plannen van de architect Schultzen. Het is opmerkelijk vanwege zijn deur, hersteld van een ouder gebouw, gemarkeerd met een gegraveerde vintage: 1765, zeer mooi vervaardigd.
Deze votiefkapel, ook wel de Steinemann-kapel van de armen genoemd, gebouwd in 1882 door Johann Theis-Breuer d’Espeler, staat op de plaats van een houten kruis uit 1810.
Er is nog steeds een grote stoet die van Lendersdorf naar Saint-Hubert gaat. Aan de andere kant bestaat de kleine stoet die ooit van Kerpen naar Saint-Hubert ging niet meer.
Volgens Bormann, een hoge nazi-functionaris, zou de Romeinse generaal Cotta op de Steinemann worden begraven.
Prehistorie : voor -3000 (eerste geschriften)
Oudheid : -3000 tot 476 (val van het West-Romeinse rijk)
Middeleeuwen : 476 tot 1453 (val van het Oost-Romeinse rijk)
Moderne tijden : 1453 tot 1789 (Franse Revolutie)
Hedendaagse periode : 1789 tot 1945 (Einde van de Tweede Wereldoorlog)
Recente geschiedenis : 1945 tot heden
1810
Op de top van de Steinemann is een houten kruis geplaatst. Tijdens een processie brengen de pelgrims die van Kerpen naar Saint-Hubert gaan er stenen uit de vallei.
1849
Het houten kruis is vervangen door een granieten kruis.
1882
Een votiefkapel gewijd aan Sint-Hubert werd gebouwd in plaats van het kruis door Johann Theis-Breuer, uit het dorp Espeler.
Om bij de kleine Sint-Hubertuskapel te komen, moet je een klein stukje afwijken van de route door een pad naar links te nemen. Het ligt op ongeveer 200 meter.
Deze voormalige prebyterij deed in 1899 ooit dienst als school. In 1970 sloot het haar deuren omdat de schoolbevolking onder de wettelijke normen zat.
De Muziekvereniging vond daar een toevluchtsoord voor een paar jaar.
Sinds 1986 is dit pand eigendom van een particulier die er zijn woning van heeft gemaakt.
Uit het zicht, verborgen onder in de tuin met zijn imposante tot een bal gesneden buxus, is de pastorie een prachtige woning bedekt met cherbains, de raam- en deurkozijnen, in grijs geschilderde leisteen, steken af tegen het witte pleisterwerk. . Aan het geschulpte motief van de bovendorpel is de gegraveerde inscriptie uit 1779 toegevoegd die getuigt van de ouderdom van het huis.
Het was waarschijnlijk in de 19e eeuw dat er aan de linkerkant een lang bijgebouw met een enkele kern werd gebouwd.
CC BY-SA 3.0 Les Meloures
startpagina
wandelingen
POI’S
nieuws
winkel
uitrusting
juridische kennisgeving
Retourner à la liste
Aan mijn favorieten toevoegen
