Chimay is in het Prinsdom opgericht door Maximiliaan van Oostenrijk. Gekroonde Duitse keizer bedankt Charles de Croÿ, graaf van Chimay, voor zijn niet aflatende steun.
Een barbecueplaats op de kruising van Ravel en Rue de Virelles.
Dit herenhuis, gebouwd op een rotsachtig voorgebergte met uitzicht op de Eau Blanche-vallei, dateert uit de 16de eeuw. Het wordt nog steeds bewoond door de prinselijke familie van Chimay. Het vervangt een middeleeuwse constructie.
Vermoedelijke datum van het eerste gebouw.
De legers van Don Juan van Oostenrijk en Turenne belegeren afwisselend het kasteel en richten daar aanzienlijke verwoestingen aan.
Een theater met 200 zitplaatsen werd gebouwd door Le Fuel en Cambon. Het vervangt het theater dat aan het begin van de 18e eeuw werd opgericht voor de ex-madame Tallien die door haar huwelijk prinses van Chimay werd.
Een brand vernietigt bijna het hele kasteel.
Het kasteel wordt vermeld.
Het kasteel organiseert voor het eerst de barokzangwedstrijd en het barokmuziekfestival gecreëerd door Christine de Chimay, de tweede echtgenote van prins Filip.
Het kasteel wordt volledig gerenoveerd en aangepast aan nieuwe technologieën, in navolging van prins Filip met zijn derde echtgenote Françoise, erfgename van de Interbrew-groep.
De oorsprong van deze kerk in gotische stijl in Henegouwen gaat terug tot de 10de eeuw, toen de heer van Chimay een kapittel van kanunniken stichtte in zijn bolwerk.
Het middenschip heeft 5 baaien die open staan voor kapellen die tussen de steunberen zijn geïnstalleerd.
Een bolvormige klokkentoren overstijgt de toren die tussen 1732 en 1742 werd gebouwd. Het herbergt een unieke beiaard die lijkt op een klokpiano met een klein klavier. Er is geen E-flat. Het activeert 26 klokken, waarvan de oudste dateert uit de 17de eeuw.
Het koor dateert uit 1250. Het heeft een platte apsis (het einde van de kerk in langsaanzicht). Het omvat 4 traveeën in een architectuur die in gebruik is in Laonnais en Soissonnais.
In het koor ontdekken we het hoofdaltaar in gekleurd marmer met een tabernakel uit het einde van de 15de eeuw. Ook zijn de rouwborden van de laatste twee prinselijke families te zien.
Een mausoleum van Charles de Croÿ, peetvader van Charles-Quint, 1e Prins van Chimay die stierf in 1527, is versierd met een albasten liggende figuur.
Deze fontein in neogotische stijl met 4 gezichten en 3 niveaus werd in 1852 opgericht door Prins 1er de Riquet, bekend als de Grote Prins. Het wordt bekroond door een allegorisch beeld dat de stad Chimay voorstelt.
Aan elke kant van de fontein staat het standbeeld van een lid van de prinselijke familie.
Tegenover het stadhuis staat het standbeeld van Philippe d’Alsace van Henin-Lietard. Hij ontving de Orde van Malta, de Orde van het Gulden Vlies, die van Saint-Louis of zelfs die van de Belgische Leeuw. Hij was ook luitenant van de Louveterie van het Franse koningshuis.
Tegenover de triomfdeur staat het standbeeld van François-Joseph de Riquet, graaf van Caraman en 16de prins van Chimay.
Op het noorden staat het standbeeld van Pierre-Paul de Riquet, heer van Bon-Repos en 14de prins van Chimay. Hij was de schepper van het Canal du Midi of Canal de Languedoc.
Op de achterkant van het standbeeld van François-Joseph de Riquet staat dat van Madame Tallien of Notre-Dame de Thermidor. Ze trouwde met hem in 1805. Ze staat bekend om haar talrijke amoureuze intriges, waaronder één, naar men zegt, met Napoleon Bonaparte.
Ze is ook bekend in Chimay voor de bouw van het kleine theater dat de Schone Kunsten, muziek en theater herbergt.
Deze bronzen buste van koning Albert I op een sokkel van blauwe steen werd in 1954 gebeeldhouwd door Jean Coulon.
Tussen Eau Blanche en Eau Noire