Deze oude stad strekt zich uit langs de Rechterbach. Het dorp beleefde tussen de 18e en de 20e eeuw een periode van welvaart dankzij een mijn voor de winning van leisteen: de blauwe steen waarvan er veel overblijfselen zijn.
De exploitatie van blauwe steen is booming, waardoor Tiroler immigranten steenhouwers komen. Beroep ook uitgeoefend door veel inwoners.
De gebroeders Margraff graven een ondergrondse galerij om de schalie te winnen, aangezien de open steengroeven steeds dieper moeten graven.
Een tweede galerij wordt in gebruik genomen, 50 m lager dan de eerste.
De ondergrondse winning van blauwe steen wordt stopgezet. Toch zullen de steenhouwers nog een tiental jaar hun beroep kunnen uitoefenen om hun producten te verkopen.
De oude ondergrondse schaliewingalerij is gebouwd. Tegelijkertijd wordt het receptiegebouw vergroot. Ook is er een nieuwe showroom geopend in Bleialf, een Duits grensdorp.
Centre récératif familial.
Deze voormalige gemeenschappelijke bakkerij werd gebouwd door Tiroler steenhouwersfamilies die zich tussen 1725 en 1735 in Recht vestigden, vlakbij de nabijgelegen leisteenmijn.
Deze processiekapel in zandsteen en kalksteen, oorspronkelijk gekalkt, bevindt zich net links van het oorlogsmonument. Het werd gebouwd in 1748.
Binnenin zie je een klein reliëf in leisteen dat Sainte-Odile voorstelt.
Dit pad bestaat uit 8 kruizen die zich uitstrekken van de Marienkapelle tot de top van Hunnert.
Chapelle en bois massif avec Christ en fonte.
Deze zandstenen kerk, gebouwd naar de plannen van architect Emile Deshayes in 1925, behoudt de gotische interieurkapel, de huidige dwarsdelen (het tot kapel omgevormde koor en de toren).
Rondom de kerk, ingebed in de basis, zijn grafkruizen in leisteen, uit de 18e en 19e eeuw.
Er is ook een kapel van de Maagd en een kruisweg die de heuvel beklimt.
Binnenin dateren de muurletters uit de 18e eeuw.
De staande stoep in leisteen dateert uit 1925.
Op deze datum wordt melding gemaakt van een oude kapel.
Datum van de bouw van de stenen toren met zijn bolvormige klokkentoren. We voegen het gotische koor, de boog van de ingang en een in steen uitgehouwen kruis toe. Elementen van de oude kapel zijn daar bewaard gebleven.
De kerk werd herbouwd volgens de plannen van architect Emile Deshayes.
Bij de vijver van Rechterbach, een openbaar geautoriseerd zwemgebied.
Er wordt al in 670 melding gemaakt van een brug op deze locatie. De huidige brug is gemaakt van massieve stenen en was vroeger bedekt met leien, maar deze zijn verwijderd en hergebruikt. De bouwdatum is niet bekend.
Bezoek aan een mijn voor de winning van leisteen, de blauwe steen, die Recht tussen de 18de en de 20de eeuw welvarend maakte. In 2016 werd er het museum "Ardoisière de Recht" aan toegevoegd.
We beginnen met het graven van de bovenste galerij, de steengroeven in de open lucht die steeds dieper moeten graven.
Het werk aan de onderste galerij begint. We slagen erin om ongeveer 30 cm per dag te graven, met behulp van explosieve ladingen van zwart buskruit.
De onderste galerij is voltooid. Het daalt af tot 60 m onder het oppervlak.
De laatste groeve wordt geëxploiteerd bij Recht.
De mijn gaat ongeveer een eeuw na sluiting open voor het publiek, na uitgebreide ontginning.
Het blauwesteenmuseum is bij de Ardoisière de Recht gevoegd. Het stelt gereedschappen en creaties tentoon, vooral voor religieus of huishoudelijk gebruik, in blauwe steen.