menu
verbinding
winkel
verbinding
startpagina
wandelingen
POI’S
nieuws
winkel
uitrusting
juridische kennisgeving303
online
×
online
Al mijn wandelingen bekijken
Mijn wandeling toevoegen
Mijn favorieten
Mijn profiel zien
Mijn profiel beheren
Ferrières was bekend in 747, waar het voor het eerst werd geciteerd, dankzij de schenking van de burgemeester van het Carloman-paleis aan de abdij van Stavelot onder de naam Ferieres.
Het wapen van Ferrières is grotendeels geïnspireerd op het zegel van het feodale hof van de provincie Logne (eind 16de eeuw - begin 17e eeuw), opgenomen in het vorstendom Stavelot -Malmédy, dat een hoofd van Gorgon vertegenwoordigt.
Het zijn fantastische monsters die werden voorgesteld in de vorm van vrouwen met haar gemaakt van met elkaar verweven slangen en soms begiftigd met vleugels.
De koninklijke kroon, het zwaard en de stok zijn de attributen die specifiek zijn voor het graafschap Logne en symboliseren de spirituele en tijdelijke krachten van de prins - abt.
Ferrières wordt sinds 27 juni 1964 samengevoegd met Chablis, een klein stadje in Yonne, in de Franse Bourgogne (200 km van Parijs). De witte wijn is een van de bekendste in Frankrijk (Chardonnay) dankzij de kalksteengrond waarop hij is geproduceerd.
Google Street ViewEen openbare barbecue aan de overkant van de weg, met verschillende picknicktafels.
Een barbecueplek met picknicktafels.
Het dorpshuis.
Google Street ViewEen kleine kapel in kalksteenpuin, gelegen op het kruispunt tussen Lognoul en Le Houpet. Het dateert uit 1897 en werd gebouwd door de smid Michel Chabot die in de buurt woonde.
Op de top van de gevel is een steen gegraveerd met een klein gebed:
O MARIE
CONCUE SANS PECHE
PRIEZ POUR NOUS
QUI AVONS RECOURS A VOUS
O MARIA
ONTWORPEN ZONDER ZONDE
BID VOOR ONS
WIE HEEFT U EEN TOEPASSING
Ze ontving de trofee van de vakbond voor toerisme en initiatief van Ferrières tijdens een kinderdagverblijfwedstrijd die plaatsvond in 1975.
Deze kapel dateert uit 1954. Het heeft verschillende namen, afhankelijk van of men de eigenaar of de locaties aanwijst.
Deze namen zijn: de la House, de la ferme, de la ferme de La House, des Chaufours, du chemin d’Izier, du carrefour, Rixhon, Notre-Dame-des-Champs, des Roupêyes, des Roupies.
De massieve en gedrongen architectuur is geïnspireerd op het "sterke huis" dat ongetwijfeld La House was en de pastorie, meer in het bijzonder door zijn twee versterkte en geperforeerde muren waarvan de hoek zich verzet tegen de gewelddadige winden die uit de vlakte komen (Fond de Cièle) en zijn imposante schilddak (4 zijden) (Mozaanse stijl).
Het herbergt een standbeeld van de Wonderbaarlijke Maagd, plaatselijk de bijnaam Notre-Dame-des-Champs, en van de Orde van de Dochters van Liefde, rue du Bac in Parijs.
Het was Catherine Labouré die, na het visioen van de Maagd te hebben gehad, aan de oorsprong ligt van deze toewijding. Ze vroeg om een medaille te laten slaan met de Maagd Maria met open armen aan de ene kant en de twaalf sterren aan de andere kant. Het werd geïnspireerd door de Apocalyps van St. John "Een vrouw, met de zon als mantel, de maan onder haar voeten en op haar hoofd een kroon van twaalf sterren".
De vlag van Europa heeft deze twaalf sterren op een blauwe achtergrond.
Google Street ViewDit beeld van de Maagd staat op een lage muur van kalksteenpuin. Het is omgeven door een boog versierd met rozen.
Google Street ViewDeze kleine ronde kapel in zandsteenpuin dateert uit 1935. Het heeft een portaal met rozen en glas-in-loodramen gevormd door een meester-glasblazer uit Luik.
Het is het werk van Lambert Tromme en Célestin Lognoul.
Het is opgedragen aan Sint-Thérèse en aan het Kindje Jezus.
Dit kruis draagt een gedraaide Christus, op een houten kruis met een voet geschilderd in bruin, gesmeed door René Maquoi naar een model van de familie Billy.
Het geheel is bevestigd op een houten kruis met een bruin beschilderde voet.
Een ijzeren kruis met daarop een in wit geschilderde Christus, die voor de oude dorpspost op een laag uitgesneden stenen muur oprijst. Het is jaargang 1768.
Het originele gietijzeren kruis werd in 1789 tijdens de Franse revolutie door de sansculottes gebroken. Het werd gerepareerd door de smid Warzée bij de Férot-oven, waar vele andere 18e-eeuwse kruisen in de regio werden gemaakt.
Volgens de gemeentelijke registers van Bra is het geplaatst ter nagedachtenis aan een tragisch verhaal waarbij na een inbraak de eigenaresse die haar eigendom wilde terugvorderen door de dief door het omliggende platteland te achtervolgen, door de laatste werd gedood. Toen was het de dief die tijdens de woordenwisseling op zijn beurt door de zwager van het slachtoffer werd gedood.
Een devotioneel kruis aan de kant van de weg en bij de ingang van het bos, dat in 1982 werd verzameld en vervangen door Pierrot Dethier.
Een houten kruis met een kleine zwarte gietijzeren Christus, op het kruispunt van drie paden.
Een oud houten kruis van rogaties, wit geschilderd en niet langer Christus dragend.
officiële websiteDit occis-kruis dat oprijst in de dijk is opgedragen aan L. Eloi, die daar stierf op 22 september 1858.
Het wordt ook lokaal de Croix Collignon genoemd.
Volgens deze traditie zou het slachtoffer een van de broers Collignon zijn, verpletterd door zijn team op deze plek. Zijn andere simpele broer bleef gespaard en toen hij zich haastte om zijn moeder het nieuws te vertellen, had ze er spijt van dat het zijn slimmere broer was die bij het ongeluk omkwam.
Dit smeedijzeren kruis werd in 1840 opgericht aan het einde van de ijzerertswinning in de regio.
Dit hardstenen kruis is opgedragen aan de landelijke politieman Victor Lamer, die daar op 18 oktober 1928 om middernacht op 66-jarige leeftijd door een schot werd gedood.
Deze pseudo-gotische kerk werd herbouwd in 1878 en voltooid in 1881, volgens de plannen van architect J. Rémont. De in slechte staat verkerende klokkentoren is vervangen door een lichte roestvrijstalen constructie in de stijl van de oude.
In 1878 verving het degene die, met zijn halfbolvormige klokkentoren, waarschijnlijk eeuwenoude geschiedenis van de parochie heeft gezien.
In het korte verhaal blijft er niets over van de oude, behalve de grafsteen van Henri Adam, pastoor van de parochie, die stierf op 2 juni 1748. En ook de twee klokken, gegoten in 1849 door Causard frères, in Tellin.
Een van hen vertrok op 31 maart 1944 naar Duitsland voor een zeer gevaarlijke trektocht. Ze keerde terug op 6 november 1945 zonder al te veel schade te hebben geleden.
De monolithische zuilen zijn opmerkelijk. Het koor heeft een driezijdige apsis en is gericht op het oosten, een symbool van de opstanding. De orgels dateren uit 1914.
Het meubilair, waaronder drie altaarstukaltaren, de preekstoel van de waarheid, de biechtstoelen, de communiebanken en de balustrade in het doksaal, zijn van eikenhout dat met zorg is gesneden door de heer Olivier Merveille.
De glas-in-loodramen dateren uit 1898 (I. Grosse-De Herde, uit Brugge).
De interieurrestauratie van 1947 accentueerde het cachet van religieuze eenvoud. Ondanks deze restauratie heeft de kerk, boven het middenschip, zeer dicht bij de toren, enkele sporen bewaard van de passage door het gewelf van een Duitser die op 15-2-1944 zelf wilde beseffen dat wapens noch vuurvaste waren verstopt op de zolder van het gebouw.
Bron: ferrieres.be
De klokkentoren werd bedreigend en werd in 2017 vervangen door een verbazingwekkende structuur in roestvrijstalen platen, ontworpen door de architecten Canevas-Greisch. Dit is de eerste stad waarvan de kerk een metalen klokkentoren heeft die uit één stuk bestaat.
Hoewel het de bedoeling was om het dak volledig plat te maken, zorgde deze oplossing ervoor dat het gebouw zijn karakteristieke roeping en silhouet kon behouden.
Relatief licht met zijn 24,5 ton sinds de oude klokkentoren 270 ton afvoer tijdens de ontmanteling. Bovendien veel goedkoper dan wanneer het nodig was geweest om de oude structuur te behouden.
Door het geïntegreerde kruis werd het geheel met een kraan op de toren gehesen en vervolgens stevig vastgezet in een betonplaat.
Deze 18de-eeuwse boerderij is gebouwd van kalksteenpuin. De deur is gemaakt van een bakstenen mandhandvat en het dak is van leisteen.
Deze educatieve kalkstenen boerderij produceert boter, melk, ijs en kaas.
De architectuur is van het semi-gesloten type.
De geplaveide binnenplaats is toegankelijk via een portiek-duiventil uit de 18de eeuw.
De boerderij is gebouwd. Het behoort waarschijnlijk tot de Abdij van Stavelot.
De veranda-duiventil wordt toegevoegd.
De gebouwen en agrarische bijgebouwen worden opnieuw ontworpen.
Twee oude bakstenen drinkbakken gelegen langs de Chemin de la Fontaine.
Dit herenhuis is vermoedelijk eind 16e eeuw gebouwd. Het heeft een hoge gevel van twee verdiepingen van kalksteenpuin op de begane grond en bakstenen boven.
Aan de linkerkant verbindt een ronde toren van drie verdiepingen het hoofdgebouw met een veranda bedekt met een Mansart-dak.
Links van het kasteel staat de boerderij. De binnenplaats wordt begrensd door het huis, een schuur, stallen en een chartil.
Buiten het boerderijgebouw staat nog een schuur (varkensstal).
De gentihommière en de boerderij worden bevoorraad door de Ruisseau du Vieux Pouhon, een kleine zijrivier van de Lembrée.
In het park is een vijver met veel padden die de pad onder de hoofdweg in Landrecy hebben geleend.
Deze ommuurde tuin, gerestaureerd op initiatief van de plaatselijke vereniging Qualité-Village-Ferrières, gelegen naast de kerk Saint-Martin, bevat verschillende opmerkelijke kruisen en grafmonumenten in gietijzer en kalksteen.
Het werd ingehuldigd op 5 september 1998.
Dit gebouw in kalksteenpuin met een dak in leisteen dateert uit de 19de eeuw en werd rond 1915-1917 uitgebreid.
De centrale deur is toegankelijk via een trap.
In dit gebouw was voor de fusie ook de gemeentelijke school gevestigd.
extra infoDit monument is gewijd aan de doden van de Eerste Wereldoorlog.
Ferrières is sinds 28 juni 1964 verbroederd met Chablis in Bourgogne-Franche-Comté (Frankrijk). Dit monument werd geplaatst ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de jumelage. Het kleine plaatsje Ferrières draagt ook zijn naam.
Dit monument waar een groot Jezusbeeld staat, werd in 1922 opgericht door de parochie van Ferrières, als erkenning voor wat er tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gespaard.
Deze oude molen aan de Lembrée, gemaakt van gekalkt leisteenzandsteenpuin, is bedekt met een chèrbinzadel (zeer dikke leisteen in de vorm van een schaal).
Het werd in gebruik genomen in de 17de eeuw en heeft ze sinds de 2de Wereldoorlog stopgezet.
Dit museum is gevestigd in een herenhuis uit het begin van de 20de eeuw.
Het heeft een collectie van meer dan 1000 speelgoed daterend uit het einde van de 19de tot de jaren 50.
In kamer 1 zijn er Belgisch speelgoed, kartonnen paarden, bouwspellen en poppen.
In kamer 2 zijn er bouwspellen, bowlingspellen, beeldjes, dieren, poppen en poppen.
In kamer 3 zijn er blikken speelgoed en diverse D! Nky-speelgoed en luciferdoosjes (auto’s, treinen, vrachtwagens, monteurs ...), poppen, optische spelletjes, teddyberen.
Er is ook een souvenirwinkel.
Het VVV-kantoor van Ferrières grenst aan het gebouw.
Een picknicktafel bij een kleine rotonde aan de voet van een prachtig uitzichtpunt over Ferrrières.
Het plein heette ooit "Li Pieri". In 1823 heette het "Li Bâti", het huidige Place de Chablis.
Ferrières heeft een "Bati". Het vertegenwoordigt vaak het openbare plein van het dorp en betekent in dit geval "platgetreden, platgetreden, banale grond".
Het verwijst soms ook naar een pad en er wordt gezegd dat het zelfs aanleiding heeft gegeven tot plaatsnamen, zoals Battice, om nog maar te zwijgen van zeer gangbare achternamen.
Een panorama van het dorp Ferrières, de Ferme de la Housse en de kerk Saint-Martin.
Een standpunt over de streek van Ferrières.
Oude natte grasweiden in het midden van een overwegend bosgebied.
Een verspreid en veenmoeras beslaat de meest moerassige gebieden.
De flora, zeer hygrofiel, omvat vooral de tweehuizige valeriaan, d
Oude natte grasweiden in het midden van een overwegend bosgebied.
Een verspreid en veenmoeras beslaat de meest moerassige gebieden.
De flora, zeer hygrofiel, omvat vooral de tweehuizige valeriaan, de bistort duizendknoop of de mei-orchis.
Het grasland van megalaphorbia tot wilde engelwortel is uitgebreider. De flora is meer grasachtig en klassiek ongewijzigd grasland.
Verder naar het zuiden heeft bosherkolonisatie voorrang gekregen. De bezem, goed aanwezig op deze plek, is ongetwijfeld een getuige van de heide die ooit zeer uitgebreid was. Het wordt geparasiteerd door de orobanche van de bezem.
Deze natte plekken (een vijver is aangelegd) worden gezocht door verschillende amfibieën en reptielen. Ze trekken ook verschillende vlinders en libellen aan.
(Auteur: JL Gathoye)
Retourner à la liste
Voeg toe aan mijn favorieten
