In het kleine bosrijke park achter de kapel Sainte-Brigitte staat deze barbecue met picknicktafel.
Deze afgelegen middelgrote boerderij heeft nog steeds de voorgevel van gekleed puin van roze en kalkstenen zandsteen.
Het dateert uit het begin van de 19de eeuw.
Dit rechthoekige gebouw in kalksteenpuin omgeven door lindebomen werd gebouwd in 1834 dankzij de vrijgevigheid van Jean-François Kerres en Marie-Elisabeth Pelzer.
Binnen zie je een afbeelding van de apostelen uit de 18de eeuw en barokke beelden van Saint-Roch en Sainte-Geneviève.
Deze kalkstenen puinkapel in een klein bosrijk park werd herbouwd in 1749. Het wordt bekroond door een toren en een smeedijzeren kruis.
Deze twee lange parallelle boerderijgebouwen zijn aan 3 zijden omgeven door grachten. Dit kasteel is gebouwd in de 14de eeuw. Guillaume de Hirtz liet de huidige massieve vierkante donjon op twee niveaus in zandsteenpuin bouwen.
Dit met bakstenen opgetrokken puinstenen gebouw heeft een opmerkelijke toegangspoort uit de 16de eeuw. Het wordt geflankeerd door vrij massieve ronde torentjes.
Deze uitgestrekte vakantiewoning geïsoleerd in een weiland dateert uit de tweede helft van de 18de eeuw. Het werd gebouwd op de plaats van een laaglandkasteel (Wasserburg) waarvan er nog enkele sporen zijn.
Deze barokke kalkstenen pot uit de 18de eeuw is geïnstalleerd in het midden van een klein bloemrijk plein. Het rust op een vierkante basis onder een kapel met een gebogen fronton.
Deze kalkstenen potale gevormd door een barokke nis met een gewelfd fronton dateert uit het midden van de 18de eeuw.
Het fronton draagt het opschrift: "CASPAR VILVOY / 17. CATHARIN HAMMEL.54".
Ruisseau qui va se jeter dans le Die Weser puis dans le Lac d'Eupen.
Dit enorme gebouw wordt ook wel Kasteel van Merols genoemd. Het wordt uitgebreid met een opmerkelijke vierkante boerderij.
Het "Hooghuis van Merols" is een eenvoudig laaglandkasteel (Wasserburg in het Duits).
Het landhuis is van Bauduin Crummel en hij laat het na aan zijn dochter.
Het wordt verkocht aan de familie Belven.
De familie Belven verkoopt het landhuis aan Henri de Carsfeld.
De dochter van Laurent de Meuth, die het landgoed had gekregen van de tweede echtgenoot van de vrouw van Henri de Carsfeld, verkocht het landgoed aan André de Waldenburg. Hij staat aan de oorsprong van het huidige kasteel.
Het landhuis is eigendom van Nicolas-Jean de Hodiamont (1745-1930). Hij verbouwt het en verfraait de omgeving.
Het kasteel behoort toe aan de families van Résimont, dan Keller, dan Franssen de Cortenbach.