Deze kleine neo-klassieke kerk dateert uit 1843.
De frontale toren bedekt met leien wordt bekroond door een korte piramidale torenspits.
Het schip en de zijbeuken zijn tonvormig en rusten op Toscaanse zuilen.

Petit édifice classique (18è) en moellons de calcaire.
La mononef de deux travées et un choeur à trois pans est précédée d'une mince tour carrée qui domine la façade.
Sur sa façade nord, l'église es

Dit mononefgebouw in neoklassieke baksteen en blauwe steen dateert uit 1842. De 3 altaren zijn het werk van de Delvigne de Dinant. Ze dateren uit 1873. Het werd in 1892 gerestaureerd door architect Lange.

Edifice néo-roman construit vers 1913 et repeint vers 1967.

Deze kalkstenen kerk heeft een romaanse vierkante toren uit de 11e eeuw.
Het uiterlijk is robuust en kenmerkt zich door het ontbreken van originele openingen. Het is bekroond met een achthoekige pijl.

Oorspronkelijk een mononefkapel gebouwd in 1700, werd deze kerk in 1885 als bijgebouw opgericht. Bij deze gelegenheid werden de westelijke toren en het schip met neoromaanse steunberen, ontworpen door architect Rostenne, toegevoegd.

Dit monument is gewijd aan de doden van de twee oorlogen en ter nagedachtenis aan de GI’s die in september 1944 zijn gesneuveld.

De eerste tuibrug gebouwd in Wallonië in 1971 en 202 meter lang.
Zijn schort heeft een bereik van 124 meter.