Dit Bisschoppelijk College, gedeeltelijk geclassificeerd in 1979, werd opgericht door Adélard de Roanne, met de steun van pater de Stavelot. De oude naam Bernardfagne zou afkomstig zijn van de eerste kluizenaar Bernard.

Gemeentelijke School My.

Deze 18de-eeuwse boerderij is gebouwd van kalksteenpuin. De deur is gemaakt van een bakstenen mandhandvat en het dak is van leisteen.

Deze educatieve kalkstenen boerderij produceert boter, melk, ijs en kaas.
De architectuur is van het semi-gesloten type.
De geplaveide binnenplaats is toegankelijk via een portiek-duiventil uit de 18de eeuw.

Een gedeeltelijk omheinde boerderij uit de 19e eeuw. Hieronder is een vijver. Het is waarschijnlijk een voormalig afhankelijkheid van de abdij van Bernardfagne.

Dit vierkante kalkstenen gebouw dateert uit de 18de en 19de eeuw. Het grenst aan het Ange Wibin-Gillard-kasteel en heeft 4 vleugels.

Deze boerderij dateert uit 1795 door ankers.

Dit herenhuis is vermoedelijk eind 16e eeuw gebouwd. Het heeft een hoge gevel van twee verdiepingen van kalksteenpuin op de begane grond en bakstenen boven.

Dit kalkstenen huis dateert uit de tweede helft van de 18de eeuw.
Het is gebouwd op een oudere kern die dateert uit de 17de eeuw.

Deze oude molen aan de Lembrée, gemaakt van gekalkt leisteenzandsteenpuin, is bedekt met een chèrbinzadel (zeer dikke leisteen in de vorm van een schaal).
Het werd in gebruik genomen in de 17de eeuw en heeft ze sinds de 2de Wereldoorlog stopgezet.

Het dorpshuis.

Deze kleine ronde kapel in zandsteenpuin dateert uit 1935. Het heeft een portaal met rozen en glas-in-loodramen gevormd door een meester-glasblazer uit Luik.

Een ijzeren kruis met daarop een in wit geschilderde Christus, die voor de oude dorpspost op een laag uitgesneden stenen muur oprijst. Het is jaargang 1768.

Een oud houten kruis van rogaties, wit geschilderd en niet langer Christus dragend.

Dit smeedijzeren kruis werd in 1840 opgericht aan het einde van de ijzerertswinning in de regio.

Deze pseudo-gotische kerk werd herbouwd in 1878 en voltooid in 1881, volgens de plannen van architect J. Rémont. De in slechte staat verkerende klokkentoren is vervangen door een lichte roestvrijstalen constructie in de stijl van de oude.

Deze educatieve kalkstenen boerderij produceert boter, melk, ijs en kaas.
De architectuur is van het semi-gesloten type.
De geplaveide binnenplaats is toegankelijk via een portiek-duiventil uit de 18de eeuw.

Deze ommuurde tuin, gerestaureerd op initiatief van de plaatselijke vereniging Qualité-Village-Ferrières, gelegen naast de kerk Saint-Martin, bevat verschillende opmerkelijke kruisen en grafmonumenten in gietijzer en kalksteen.

Dit monument is gewijd aan de doden van de Eerste Wereldoorlog.

Ferrières is sinds 28 juni 1964 verbroederd met Chablis in Bourgogne-Franche-Comté (Frankrijk). Dit monument werd geplaatst ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de jumelage. Het kleine plaatsje Ferrières draagt ​​ook zijn naam.

Dit monument waar een groot Jezusbeeld staat, werd in 1922 opgericht door de parochie van Ferrières, als erkenning voor wat er tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gespaard.

Dit museum is gevestigd in een herenhuis uit het begin van de 20de eeuw.
Het heeft een collectie van meer dan 1000 speelgoed daterend uit het einde van de 19de tot de jaren 50.

Het plein heette ooit "Li Pieri". In 1823 heette het "Li Bâti", het huidige Place de Chablis.