Deze set, gevormd door de brugdam, de kalkovens, de oude smederijen en het omliggende land, werd gebouwd in 1617 en geklasseerd als monument op 13 oktober 1980. Het maakt sinds 2016 deel uit van het uitzonderlijke erfgoed van het Waalse Gewest.
Er zijn nog veel overblijfselen aanwezig: de leisteengebouwen, de brugdam uit 1621, de vijver, het huis van de factor Forges (1845), de kolenhal, de ertshal, de raffinaderij, de smederij. evenals kalkovens en een paar verschillende ruïnes.
Décision est prise de construire une forge le long de la Mellier, grâce à la présence d’eau (La Mellier), de bois (la Forêt de Neufchâteau) et du minerais de fer.
La forge est terminée et mise en activité.
L’étang est agrandi et la forge, qui était à l’arrêt depuis plusieurs décennies, est remise en fonction.
Ne pouvant rivaliser avec les bassins sidérurgiques du sillon Sambre-et-Meuse, la forge est mise à l’arrêt définitivement.
Le duc Prosper-Louis d’Arenberg achète les bâtiments pour son caractère forestier.
Le lieu est occupé par une scierie.
Le site est complètement abandonné.
Dit 17de-eeuwse ensemble, dat ooit fuseerde met de Forges Hautes, is omgebouwd tot een plek van ontspanning: mountainbiken, vissen, wandelen, langlaufen ...
Dit landbouwdomein van 3 ha werd bewoond van het jaar 0 tot ongeveer 350. De Habay Archeologiegroep (vzw ARC-HAB) heeft de site sinds 1984 opgegraven, bestudeerd en tentoongesteld.
Een houten schuilplaats vlakbij het Etang du Cul d’Oie.
Een bospad kruist, vlakbij de vijver van Cul d’Oie.
Deze stenen kerk, gebouwd in 1842, vervangt een oudere kapel die sinds 1802 is verlaten.
Deze vijver in het bos van Neufchâteau ligt aan een zijrivier van de Civanne, die ten noorden van Breuvanne uitmondt in de Semois.
Dit 17de-eeuwse ensemble, dat ooit fuseerde met de Forges Hautes, is omgebouwd tot een plek van ontspanning: mountainbiken, vissen, wandelen, langlaufen ...
Een picknicktafel vlak voor de mineralenmarkt, met uitzicht op de Etang des Forges Hautes de Mellier.