Deze kerk in neogotische stijl werd in 1882 herbouwd in plaats van een ouder gebouw. Het opmerkelijke Saint-Sébastien-altaar in marmer van Rochefort werd rond 1750 gemaakt door Guillaume Evrard.
Boven de voordeur zien we een stenen reliëf van de Saint-Martin-soldaat die de helft van zijn jas geeft aan een arme man wiens blik hem aan Christus doet denken.
De biechtstoelen zijn uitgerust met opmerkelijke beeldjes.
Het orgel komt uit een Brusselse salon die in 1894 werd aangekocht.
Deze neogotische parochiekerk dateert uit 1863. Ze werd gerestaureerd in 1913.
Deze kerk in klassieke stijl in zandsteen en kalksteen werd in 1948 geklasseerd als historisch monument.
De kruiswegstaties in koperwerk werden gemaakt door Jijé alias Joseph Gillain, de beroemde cartoonist.
Deze neogotische parochiekerk met één schip werd tussen 1869 en 1870 gebouwd naar plannen van architect F. Cordonnier.
Ritten met paard en wagen voor families, klassen of groepen. De projecten zijn aangepast aan mensen met een handicap. U kunt lokale producten proeven, wandelingen maken met een natuurgids. Je kunt er nog steeds pony’s huren.
Deze kapel die wordt beschouwd als het theater van wonderen, werd gebouwd in 1750.
Deze kapel werd gebouwd door de inwoners van Grupont zelf, naar de plannen van de architect Emile Ehlen d’Awan.
Waarschijnlijk oude heerlijkheid met een oppervlakte van 12 ha. Het bestaat uit 3 gebouwen : een hoofdgebouw, een boerderij en een bakkerij.
Gastenkamer te huur.
Dit centrum is gericht op initiatie in de omgeving. Ze organiseren activiteiten voor scholen, wandelingen en activiteiten voor kwetsbare mensen. We leren vogelgezang herkennen, luisteren naar het gebrul, een moestuin aanleggen, enz.
Deze neogotische parochiekerk dateert uit 1863. Ze werd gerestaureerd in 1913.
Dit landgoed van 100 ha ligt aan de oevers van de Masblette, midden in het bos van Saint-Michel.
Dit gebied heeft verschillende musea.
Dit station op lijn 162 werd in 1858 in gebruik genomen door de Grande Compagnie du Luxembourg. Het inkomstengebouw is opgenomen in het openbaar burgerlijk erfgoed van Wallonië.
Een imposant gebouw van rode baksteen, bezaaid met kalksteen op de hoeken en frames van de openingen.
Dit opmerkelijke vakwerkhuis met uitkragingen werd in 1946 op de monumentenlijst geplaatst. Het was zowel een herberg, het huis van de burgemeester en zelfs een gerechtshof.
Dit monument is gewijd aan Belgische ontmijners die na de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen.
Dit monument dateert uit 1962.
Deze reeks typische Waalse gehuchten omvat opmerkelijke oude gebouwen die steen voor steen zijn herbouwd met behulp van voorouderlijke technieken.
Dit zijn zeven gietijzeren fonteinen die in 1882 in het dorp zijn geïnstalleerd om te voorzien in de watervoorziening. Ze zijn nog steeds in bedrijf.