Dit is een oude molen gelegen op de Houille, net achter de grens. Het dateert uit de 19de eeuw. De woning staat in het centrum en rechts de oude gietijzeren machinerie. De schuur en stal links zijn in de 20de eeuw gerestaureerd.

Een molen op de Houille wordt al genoemd in 1545. Deze is waarschijnlijk gebouwd in 1723. Hij is gerestaureerd en is nu de zetel van een bakkerij, lodges en een camping.

Dit massief, bestaande uit parelgrijze tot zwarte kalksteenrotsen, vormt een opmerkelijke archeologische en botanische vindplaats. Het maakt sinds 2009 deel uit van het uitzonderlijke vastgoederfgoed van het Waalse Gewest.

Een bakstenen kapel waarvan de ingang wordt beschermd door een blauwe poort.

Een kalkstenen puinkapel met daarboven een toren met een zeer puntig leien zadel.

Dit kasteel heeft een mix van middeleeuwse, renaissance en neogotische stijlen. De bouw begon in de 11de eeuw. Het is eigendom van de graaf en gravin Alexis de Limburg Stirum. Geklasseerd en uitzonderlijk erfgoed van het Waalse Gewest.

Dit mononefgebouw in neoklassieke baksteen en blauwe steen dateert uit 1842. De 3 altaren zijn het werk van de Delvigne de Dinant. Ze dateren uit 1873. Het werd in 1892 gerestaureerd door architect Lange.

Deze neogotische blauwe stenen kerk met hoge klokkentoren werd tussen 1906 en 1907 gebouwd naar de plannen van de architecten H. Smits en Joostens van Antwerpen.

Oorspronkelijk een mononefkapel gebouwd in 1700, werd deze kerk in 1885 als bijgebouw opgericht. Bij deze gelegenheid werden de westelijke toren en het schip met neoromaanse steunberen, ontworpen door architect Rostenne, toegevoegd.

Deze halte voor lijn 166 werd in 1896 in gebruik genomen door de Belgische Staatsspoorwegen. Het pand is in 2014 gesloopt. De goederenhal bestaat nog steeds, al is deze al lang niet meer in gebruik.

Deze brug is in de loop van de geschiedenis verschillende keren verwoest tijdens conflicten. Het behoort tot de stad Dinant en heeft elke keer ingegrepen bij de wederopbouw.

Een kleine pot op een hardstenen paal, met een groene rasternis met daarin een beeld van de Maagd.

Een grot gelegen in de muur van een ravijn, toegankelijk door de Ri de Sébia over te steken via een loopbrug, vanaf de Rue du Camp Romain.

Een anekdote is gekoppeld aan Haroun Tazieff, de beroemde geoloog. Hij viel 22 m tijdens het beklimmen van deze rots (in 1943), die nu verboden is om te klimmen. Men dacht dat hij dood was, maar kwam er uiteindelijk met een paar schrammen vanaf.

Ce grand massif rocheux est un site d’escalade privilégié en Belgique. Il est inscrit au Patrimoine majeur de Wallonie.

Deze grot is de eerste die je tegenkomt vanuit het receptiechalet van het natuurpark Furfooz. Deze grot werd in -14.000 door mensen bewoond.

Een van de vele grotten in het natuurpark van Furfooz ten zuiden van het dorp.