Dit dubbele woonhuis in klassieke stijl, in baksteen en blauwe steen op een kalkstenen sokkel, werd tussen 1802 en 1807 gebouwd door de familie Villenfagne. Het werd vergroot in 1867.

Een grote groep bakstenen en kalkstenen gebouwen uit de 18e en 19e eeuw. De heerlijkheid behoorde tot het graafschap Namen. Het is nu eigendom van Giey’s familie.

Dit massief, bestaande uit parelgrijze tot zwarte kalksteenrotsen, vormt een opmerkelijke archeologische en botanische vindplaats. Het maakt sinds 2009 deel uit van het uitzonderlijke vastgoederfgoed van het Waalse Gewest.

Een kalkstenen puinkapel met daarboven een toren met een zeer puntig leien zadel.

Dit mononefgebouw in neoklassieke baksteen en blauwe steen dateert uit 1842. De 3 altaren zijn het werk van de Delvigne de Dinant. Ze dateren uit 1873. Het werd in 1892 gerestaureerd door architect Lange.

Deze neogotische blauwe stenen kerk met hoge klokkentoren werd tussen 1906 en 1907 gebouwd naar de plannen van de architecten H. Smits en Joostens van Antwerpen.

Oorspronkelijk een mononefkapel gebouwd in 1700, werd deze kerk in 1885 als bijgebouw opgericht. Bij deze gelegenheid werden de westelijke toren en het schip met neoromaanse steunberen, ontworpen door architect Rostenne, toegevoegd.

Deze halte voor lijn 166 werd in 1896 in gebruik genomen door de Belgische Staatsspoorwegen. Het pand is in 2014 gesloopt. De goederenhal bestaat nog steeds, al is deze al lang niet meer in gebruik.

Langs de Lesse staat deze voormalige graanmolen, gekoppeld aan een grote boerderij. Het dateert uit de 18e eeuw.

Deze brug is in de loop van de geschiedenis verschillende keren verwoest tijdens conflicten. Het behoort tot de stad Dinant en heeft elke keer ingegrepen bij de wederopbouw.

Een kleine pot op een hardstenen paal, met een groene rasternis met daarin een beeld van de Maagd.

Een grot gelegen in de muur van een ravijn, toegankelijk door de Ri de Sébia over te steken via een loopbrug, vanaf de Rue du Camp Romain.

Een anekdote is gekoppeld aan Haroun Tazieff, de beroemde geoloog. Hij viel 22 m tijdens het beklimmen van deze rots (in 1943), die nu verboden is om te klimmen. Men dacht dat hij dood was, maar kwam er uiteindelijk met een paar schrammen vanaf.

Ce grand massif rocheux est un site d’escalade privilégié en Belgique. Il est inscrit au Patrimoine majeur de Wallonie.

Deze grot is de eerste die je tegenkomt vanuit het receptiechalet van het natuurpark Furfooz. Deze grot werd in -14.000 door mensen bewoond.

Een van de vele grotten in het natuurpark van Furfooz ten zuiden van het dorp.

Via dit 300 m lange spoorviaduct van traliewerk, ook wel de spoorbrug van Dinant genoemd, kan lijn 166 de Maas oversteken. Er was 6800 ton staal en 11.000 m³ gewapend beton nodig. Het werd in 1898 in gebruik genomen.