La Roche 2 Ferrières

Deze wandeling biedt werkelijk voor elk wat wils: paden, asfaltpaden, velden, bossen, dorpen… Het is gevarieerd en meestal in het betoverende landschap van de diepe en rustieke Ardennen.

Het is gewoon een beetje sportief. De lengte natuurlijk (36 km) maar ook het grillige profiel, van de ene vallei naar de andere. Rivieren en beken kruisen de route vaak transversaal.

Nu voor de lengte, niets belet de route in 2 of zelfs in 3 te verdelen: er zijn veel afleverpunten op de route: Lamorménil, Grandmenil, het gehucht Hoursinne, geïsoleerd van de rest van de wereld in een omgeving die we niet kunnen kan pittoresker zijn ...

Er staan ook veel barbecues en andere picknicks op de route, dus er is echt een manier om idyllische dagen te organiseren om deze route in de best mogelijke omstandigheden te voltooien !

De ruïnes van het feodale kasteel uit de 11e eeuw domineren de stad en geven haar een bijzonder pittoresk karakter.

Een kleine winkelstraat kruist het en trekt veel toeschouwers.

Op het plateau van Vecmont werd een zone van economische activiteit gecreëerd om de activa te diversifiëren.

La Roche-steengoed is ambachtelijk aardewerk beschilderd met kobaltblauw en geglazuurd met zout. In de stad is een museum aan hen gewijd.
Deze traditie werd in 1836 geïnitieerd door Henri Hoffman. De familie Kalb zette de activiteit vanaf 1878 voort.

De activiteiten zijn legio: veel mountainbike- en wandelroutes, gastronomische restaurants, hotels, kajakken en allerlei soorten accommodatie.

In de 19de eeuw was de Ourthe een waterweg die de ontwikkeling ervan bevorderde. Het werd doorkruist door "bètchètes", rivierboten, lang en met een platte bodem, gebruikt voor het vervoer van goederen en mensen in de Ardennen. Ze vervoerden gekapte bomen, met name om bepaalde molens te bevoorraden die gespecialiseerd zijn in het malen van schors waar de tannine werd gewonnen om het leer rotvrij te maken.

Deze neogotische kerk werd gebouwd in 1900.
Het is beschadigd in 1945 maar gerestaureerd. Zeldzaam om alleen maar te benadrukken: een muzikale achtergrond gaat constant mee.

Veel glas-in-loodramen uit de jaren 80 brengen een prachtig boeket warme kleuren naar binnen. Verschillende beelden, schilderijen, altaarstukken verdienen aandacht, vooral rechts en links van het koor, beelden van lindehout die de Maagd en Sint Nicolaas vertegenwoordigen, onderdeel van de parochie.

Bron : eglisesouvertes.be

Deze kapel van leisteen uit het begin van de 17e eeuw bevond zich bij een kluis. Het huisvestte het standbeeld van Sainte-Marguerite en Notre-Dame, maar ze werden gestolen in 1973.

De constructie is te danken aan de provoost van Laroche Georges de Waha-Baillonville.

Het bevat een gemetseld altaar waarin een gegoten poort in het frame is geplaatst, met scharnieren uit de 17e eeuw. Er is ook een standbeeld van Sainte-Marguerite in polychroom hout uit dezelfde periode.

De toren heeft bovenaan een smeedijzeren kruis.

Volgens de legende is het gebouwd op een bron en leverde dit de waterreservoir van het feodale kasteel van La Roche, een waterreservoir dat er nog steeds is.

Sainte-Marguerite wordt door zwangere vrouwen ingeschakeld om de bevalling zo vlot mogelijk te laten verlopen.

We kunnen deze tekst lezen, gegraveerd op een steen:

Onthouden

Heer,

Niet alleen onthouden just
mannen van goede wil
maar ook
mannen van kwade wil.

Weet het niet meer
van hun meervoudig geweld
maar van de vruchten die we hebben gedragen.

Denk aan de moed
dat ze in ons zijn ontwaakt
voor uw grotere glorie
en het geluk van de mensheid.

Dit gebed werd gevonden in een vernietigingskamp.

Vanaf de berg Deister biedt deze houten rotonde een buitengewoon uitzicht op La Roche (stad en kasteel) en op de Ourthe-vallei vanuit dit rotsachtige park dat de noordoostelijke hoogten van de stad overspant.

Tussen het wildpark en de uitkijktoren, meer dan 15 hectare bezaaid met majestueuze, met bomen omzoomde paden en mooie open plekken, zijn er 40 verschillende bossoorten.

Dit park van 10 hectare midden in de natuur biedt u de mogelijkheid om de bewoners van onze bossen en hun naaste familieleden op de boerderij te observeren.

In juli en augustus is het park geopend van 10.00 tot 19.00 uur.

In april, mei, juni, september en oktober van 11 tot 17 uur op weekdagen, maar van 10 tot 18 uur tijdens schoolvakanties en weekends.

In november, december, januari, februari en maart is het enkel open in het weekend of tijdens schoolvakanties van 10u tot 18u.

Het is gesloten op kerst- en nieuwjaarsdagen en op carnavalszondag van La Roche.

Verschillende picknicktafels op het terrein van het park, maar buiten het speelterrein zelf.

Deze picknickplaats ligt vlakbij de Col de Haussire, een bekende fietser.

Dit dorp omgeven door uitgestrekte bossen en gelegen aan de zuidelijke grens van de stad Manhay strekt zich uit op de heuvel gevormd door de samenvloeiing van de Ruisseau de l’Alu en de Ruisseau du Noircini

Deze monumentale barokke kerk werd gebouwd in 1544. Het altaar dateert uit 1702.
Het werd herbouwd in 1946 nadat het tijdens de Tweede Wereldoorlog gedeeltelijk was verwoest.

Een voormalige openbare wasplaats in zandsteenpuin, in een klein aangelegd park.

Twee picknicktafels aan het einde van het dorp, vlakbij de halte van de toeristentram van de Aisne op de oude lokale SNCV-weg.

Een kruising van een bospad met een hoogte van 2 m met uitzicht op de Beek de la Bise.

Dit dorp in de gemeente Manhay ligt op een hoogte van 450 m tussen de valleien van de Aisne en de Alu. Het bevond zich op een lokale lijn die vanuit Erezée is gerehabiliteerd voor toerisme.

Een beroemd persoon komt uit Lamormenil: Guillaume Germai (1570 - 1648), een jezuïet die hoogleraar filosofie was maar vooral gewetensdirecteur van keizer Fedinand II.
Hij verdedigde katholieken tegen protestanten in Duitsland. De laatste had veel geestelijken in beslag genomen en hij beïnvloedde Ferdinand II om in 1629 een edict uit te vaardigen om ze te herstellen.
Guillaume’s broer, Henri (1576 - 1647), was ook een bekende jezuïet en schrijver.

Dit gebouw in neoromaanse stijl in zandsteen en blauwe steen is gebouwd in 1933. Het wordt omringd door 3 opmerkelijke bomen: een kastanjeboom en twee platanen.

Tegenover de Sint-Jozefkapel werd deze beproeving geïnstalleerd ter nagedachtenis van de Paters Lamormainy.

Sinds 2014 is er een rehabilitatieproject aan de gang en het is mogelijk om het elke vrijdag van 9.00 uur tot 17.00 uur te ontdekken. Het produceert op traditionele wijze olie en meel.

Dit dorp gelegen op de noordelijke hoogten van de Aisne nabij het Bois de Châmont is bezaaid met veel typische huizen met witgekalkte muren met leien daken.

Het toponiem van dit dorp gelegen aan de oostelijke rand van het uitgestrekte bos Bois du Pays betekent: grote residentie (kleine boerderij).

Deze stenen kerk met drie beuken is gebouwd in 1889.

Een kruispunt van 6 takken in het hart van het Bois de Plinmont tussen Harre en Grandmenil.

Grande Hoursinne is een gehucht in de gemeente Erezée.
Het groeit op de helling tussen de Ruisseau de Hoursinne-vallei en de Amante.
Ten noorden van het gehucht strekt zich het bos Mossaire uit, tot aan het dorp Deux Rys.

In het zuiden is het de Heid de Mayeni die uitkijkt over de Amante.
De kleine weg die het kruist, leidt naar een doodlopende weg richting Petite Hoursinne.
Het is de kapel gewijd aan Notre-Dame de Beauraing die de twee entiteiten afbakent.

Een picknicktafel midden in het gehucht Hoursinne, op een kruispunt.

Het toponiem van dit gehucht in de gemeente Manhay komt van de samenvloeiing tussen de Ruisseau del Heid en L’Ai-l’Oiseau, die zijn weg vervolgt naar Aisne ten westen van het gehucht.

Een vrij grote barbecueplaats met verschillende picknicktafels langs de Ruisseau de l’Ai-l’Oiseau.

Deze kerk werd in 1846 gebouwd op de ruïnes van een kluizenaarswoning uit de 14de eeuw. Het is nog steeds een belangrijk pelgrimsoord.

Deze bedevaart, die duizenden mensen uit heel België trekt, vindt plaats rond 13 juni tijdens het feest van Sint Antonius van Padua.

Deze kleine kapel in zandsteenpuin dateert uit de 19de eeuw en bevat een populair beschilderd houten kruis Christus.

Een uitkijktoren aan de kust van Trou Colas.

Een uitzichtpunt over de vallei van de Ruisseau del Heid, een kleine zijrivier van de Aisne via de Ai-l’Oiseau.

Dit dorp op de hoogten van de Ruisseau del Heid heeft veel boerderijen in zandsteenpuin. De kerk is gebouwd op de ruïnes van een kluizenaarswoning uit de 14de eeuw.

Deze plaats is doordrenkt van een vrij oude geschiedenis sinds de oude hermitage die het bewoonde dateert uit de 14e eeuw. Het trekt nog steeds veel gelovigen dankzij zijn bedevaart gewijd aan Saint-Antoine.

Een Christus op een houten kruis.

Dit uitgestrekte dorp, voorheen verbonden met de lokale tramlijn Comblain-la-Tour - Manhay, heeft veel zandstenen boerderijen. Hieronder stroomt de Ruisseau de Martina, een zijrivier van de Aisne.

Deze kunstmatige grot is gewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria.

Een picknicktafel in het hart van het kleine dorp.

Een picknicktafel in het hart van het kleine dorp.

Deze witgekalkte stenen kapel is bedekt met grote Forges-leien (Chevron). Het werd geciteerd in 1868.

Dit monument is ter nagedachtenis aan de mensen uit het dorp die in september 1944 zijn omgekomen.

Een overdekte barbecue met meerdere picknicktafels in een park gelegen langs de weg grenzend aan het Picherotte Nature Reserve.

Dit gehucht ligt ten zuidoosten van Ferrières, tussen Ferrières en Burnontige. Het werd ooit doorkruist door lijn 516 van de lokale NMVB-tram.

Dit gehucht dat zich uitstrekt over Ferrières wordt doorkruist door de Logne, een zijrivier van de Lembrée. Het werd ooit doorkruist door een lokale lijn die Comblain-la-Tour met Manhay verbond. Werd een Pre-Ravel genaamd de Transferrusienne.

Dit kruis draagt ​​een gedraaide Christus, op een houten kruis met een voet geschilderd in bruin, gesmeed door René Maquoi naar een model van de familie Billy.
Het geheel is bevestigd op een houten kruis met een bruin beschilderde voet.

Een kleine kapel in kalksteenpuin, gelegen op het kruispunt tussen Lognoul en Le Houpet. Het dateert uit 1897 en werd gebouwd door de smid Michel Chabot die in de buurt woonde.

Op de top van de gevel is een steen gegraveerd met een klein gebed:

O MARIE
CONCUE SANS PECHE
PRIEZ POUR NOUS
QUI AVONS RECOURS A VOUS

O MARIA
ONTWORPEN ZONDER ZONDE
BID VOOR ONS
WIE HEEFT U EEN TOEPASSING

Ze ontving de trofee van de vakbond voor toerisme en initiatief van Ferrières tijdens een kinderdagverblijfwedstrijd die plaatsvond in 1975.

Deze kleine ronde kapel in zandsteenpuin dateert uit 1935. Het heeft een portaal met rozen en glas-in-loodramen gevormd door een meester-glasblazer uit Luik.

Het is het werk van Lambert Tromme en Célestin Lognoul.
Het is opgedragen aan Sint-Thérèse en aan het Kindje Jezus.

Dit museum is gevestigd in een herenhuis uit het begin van de 20de eeuw.
Het heeft een collectie van meer dan 1000 speelgoed daterend uit het einde van de 19de tot de jaren 50.

In kamer 1 zijn er Belgisch speelgoed, kartonnen paarden, bouwspellen en poppen.

In kamer 2 zijn er bouwspellen, bowlingspellen, beeldjes, dieren, poppen en poppen.

In kamer 3 zijn er blikken speelgoed en diverse D! Nky-speelgoed en luciferdoosjes (auto’s, treinen, vrachtwagens, monteurs ...), poppen, optische spelletjes, teddyberen.

Er is ook een souvenirwinkel.

Het VVV-kantoor van Ferrières grenst aan het gebouw.

Dit gebouw in kalksteenpuin met een dak in leisteen dateert uit de 19de eeuw en werd rond 1915-1917 uitgebreid.
De centrale deur is toegankelijk via een trap.
In dit gebouw was voor de fusie ook de gemeentelijke school gevestigd.

Het plein heette ooit "Li Pieri". In 1823 heette het "Li Bâti", het huidige Place de Chablis.

Ferrières heeft een "Bati". Het vertegenwoordigt vaak het openbare plein van het dorp en betekent in dit geval "platgetreden, platgetreden, banale grond".

Het verwijst soms ook naar een pad en er wordt gezegd dat het zelfs aanleiding heeft gegeven tot plaatsnamen, zoals Battice, om nog maar te zwijgen van zeer gangbare achternamen.