Keizer Karl Bedstad

Waimes

Dit is een wandeling die liefhebbers van de vennen zou moeten aanspreken, aangezien het verschillende mooie veengebieden doorkruist, zoals het Nahtsief of de Allgemeines Venn.

" Bijna 3 kilometer veenturfen ! "

Met daarnaast een klein uitstapje naar Duitsland, net achter de grens en dat nog steeds de ene of de andere leuke nieuwsgierigheid onthult: eerst de toren van Palsen met een heel mooi panorama dan het bed van Karel de Grote, het doel van deze rijden.

Op de terugweg zullen we nog de Entenpfuhl ontdekken, de eendenvijver voordat we de Brackvenn tussen de Nahtsief en Puzen, drassige heidevelden aan de bron van de Getzbach, een beek die naar het Eupenmeer leidt.

Als je soms wit schuim in de stroming van een beek ziet, is dat geen vervuiling, maar komt het doordat het water uit moerassen komt. Het bevat plantensaponinen (moleculen geproduceerd door planten) die een schuimende kracht hebben. Saponine komt van het Latijnse "sapo" wat zeep betekent. Het schuim wordt daardoor witachtig en olieachtig.

2 picknicktafels gelegen net op de Belgisch-Duitse grens, aan het einde van de parking Grenzweg, vlakbij de Brackvenn.

Een houten toren van 8 m hoog die een panorama biedt over Brackvenn, Mützenich en omgeving.

Deze kwartsietblokken bevinden zich op de Belgisch-Duitse grens nabij terminal 722 aan de Mützenich-zijde.
Volgens de legende rustte Karel de Grote daar tijdens zijn jachttochten in de bossen van deze regio.

Een tekst uit 1205 citeert de "Lectus Caroli Magni", die betrekking heeft op de grenzen van het grondgebied van de priorij Reichenstein.

Net achter de grens aan de Duitse kant, een houten schuilplaats bij de Karel de Grote steen.

Deze geodetische marker, die precies op de Belgisch-Duitse grens ligt, bevindt zich op een hoogte van 658,30 m.

Dit houten kruis dateert uit 1993.

Dit bosgebied ligt op de Belgisch-Duitse grens ten noorden van Mützenich. Het wordt doorkruist door een oude weg: de pelgrimsroute (Pilgerweg).

Deze oriëntatietabel beschrijft de regio Mützenich.

Op het kruispunt van de bospaden Eupenmeer - Mützenich en Konzen - Brackvenn staat deze houten overkapping met bank.
Het bevat houtsnijwerk van uilen en een lokale kaart verschijnt op het achterpaneel.

In het Duits heet het Steling Hütte.

De dorpelingen van Mützenich genoten gebruiksrechten, vandaar de naam "Common fagne" (Allgemeines Venn) van deze licht hellende rechthoekige fagne.

De hoogte gaat van 605 tot 560 m.
Het wilde gebied is 47 ha.
De spar staat 214 ha.
Het wordt ook Fagne van Getzbach genoemd.
Een brand verwoestte het in 1911 en 1947.
Voor de Tweede Wereldoorlog waren de 3/4 westerlingen eigendom van Simmerath. Een grote rechthoek over de Trötert-site ten westen van het Farnischer Hart was eigendom van Imgenbroich.
De Konnnerzvenn en de zuidwestelijke uitgestrektheid waren eigendom van Eicherscheid.
In 1946 werd Duits bezit in beslag genomen. Ze gingen over naar de staat in 1958.
Ze werden opgenomen in het natuurreservaat in 1964.

Bron : Gids voor het Plateau des Hautes Fagnes, R. Collard en V. Bronowski, editie The Friends of Fagne

Dit uitgestrekte fagnard- en veengebied ligt ten noorden van de N67 Eupen - Montjoie. Begrazing vindt daar plaats sinds de middeleeuwen en heeft het loofbos dat eraan voorafging aanzienlijk verminderd.

Dit toponiem verwijst naar een plaats maar ook naar een zijrivier van de Getz, die ooit de grens markeerde tussen de hertogdommen Juliers en Limburg.

Het is ook te vinden in het vorm Nazsief.

Het Germaanse achtervoegsel "sief" (soms geschreven als seif of sippe) duidt een ru of een straaltje water aan. Hoewel de determinant "naht" onduidelijk is, gelooft de Duitse auteur H. Dittmaier dat de vorm "nacht" of "acht" een seigneuriële eigenschap zou zijn.

Deze "eendenvijver" ligt aan de noordrand van de Brackvenn, op het puntje van Nahtsief.

Deze stroom ontspringt niet ver van de RN67 in de Brackvenn fagne en mondt uit in het Eupenmeer.

Water uit veengebieden is nagenoeg vrij van vissen of planten. Dit komt omdat ze erg zuur zijn en weinig mineralen bevatten. Zelden zie je nog mos en algen en tussen de fauna enkele ongewervelde dieren.

Deze stroom voedt zich met de Vesder, de Eupendam.
Zijn water is zeer mineraalarm (vanwege de passage in zure veengebieden)
Weinig waterleven bezielt het: vissen en bloeiende planten ontbreken, weinig algen en mos. Sommige ongewervelde dieren kunnen daar blijven.

De naam komt van het Germaanse Gatja, wat "stromend water" betekent. Diezelfde toponymie vinden we terug in Gette, de zijrivier van de Demer.

Onder het oude regime markeerde deze stroom de grens tussen de hertogdommen Limburg en Juliers.