Het Natuurreservaat Rocheux

Theux

Deze wandeling vindt eerder plaats door weilanden. Het zijn dus open landschappen met prachtige panorama’s aan het begin van de Ardennen: de Heid Naveau in het noorden, de Staneux in het zuiden en het stadje Theux in het westen.

Vertrekkend vanuit het mooie dorpje Oneux, kunnen we ontdekken dat het niet alleen de huizen zijn die langs de hoofdweg Verviers - Theux liggen, maar ook een aantal huizen en zandstenen boerderijen rond de kerk en van zijn middeleeuwse toren, die zich uitstrekt tot zeer pittoreske steegjes.

We gaan dan op pad om het platteland ten zuiden van het dorp te verkennen om Theux in Pierreuchamps te komen likken.

We steken dan weer de hoofdweg over om via Thier du Gibet en de aangrenzende velden het startpunt te bereiken.

Tijdens de exploitatie van de Rocheux-mijnen ontstond voor de arbeiders een kleine nederzetting met lemen muren: de Cazer.
Het dateert uit het begin van de 20de eeuw.
Deze site is een natuurgebied geworden van ongeveer 500 ha.
Het is dankzij de opeenhoping van afval uit de mijn dat er op de site een heel bijzondere flora en fauna is ontstaan.
De calamine-stortplaatsen zijn sinds 1949 geclassificeerd als Waals Erfgoed.

Deze zandstenen kerk werd in de 17de eeuw gebouwd in plaats van een ouder gebouw uit 1497. Maar waarschijnlijk bestond er in de 12de eeuw al een gebedshuis.

De klokkentoren en de aangrenzende overspanningen van het schip zijn de oudste delen.

Binnenin vind je een standbeeld van St. George. Het dateert uit het begin van de 17e eeuw.

Volgens de legende is Saint-Georges een soldaat die de draak versloeg. Hij wordt afgebeeld in harnas, te paard, met een speer in zijn hand en aan zijn voeten een doorboorde draak. Het is het symbool van overwinning tegen de machten van het kwaad. Er wordt geclaimd voor hoofdpijn en oorpijn.

Deze kleine halfcilindrische toren gaat de boerderij vooraf. Het was ooit een verdedigingstoren voor de dorpelingen. Het heeft 4 niveaus en heeft een zeshoekig dak met daarop een smeedijzeren windwijzer.

Deze toren dankt zijn naam aan een voormalig burgemeester van Spa, die hem in 1645 liet optrekken.

Deze oude ader (500 ha) van ijzer, zink en lood, vervat in kalksteenrotsen, werd voornamelijk geëxploiteerd in de 19de eeuw. De natuur heeft er haar rechten teruggekregen, maar de aanwezigheid van deze metalen heeft een bijzondere flora meegebracht.

De calaminestortplaatsen zijn sinds 1949 geclassificeerd als Waals erfgoed.

In het eerste kwart van de 20e eeuw werd er een nederzetting gebouwd voor de kalkovens. Dit zijn kleine vakwerkhuizen gemaakt van gecoate bakstenen. Deze set wordt de "Câser" genoemd. Het aantal arbeiders dat in de Rocheux-mijn werkte, bereikte op zijn hoogtepunt 450.