De Solwaster Dolmen

Jalhay

Bezoek deze rots van 8m³ met controversiële echtheid: sommigen zien een authentiek hunebed omdat het is georiënteerd volgens bepaalde astronomische gegevens. Anderen zien het als een kans.

De paden die het dorp verlaten gaan zowel naar de Hoge Venen als naar de valleien Hoëgne, Statte en Sawe.

La Sawe voegt zich bij de Statte onder het dorp, in Terres Tasse, nadat hij turfmoerassen en bossen is overgestoken.
Meer stroomopwaarts van deze laatste, stijgt meer dan 20 m boven deze rivier, de Rocher de Bilisse, een groot blok kwartsiet dat de moeite van het bekijken waard is. Veel watervallen fleuren de loop van deze beekjes op en bieden wandelaars zoveel mogelijk plekken om te ontspannen.

Solwaster heeft vandaag ongeveer 300 inwoners.

Deze kerk van zandsteenpuin is op de hoeken gehard met kalksteen.
Het dateert uit 1842, onder auspiciën van de architect Heinen, ter vervanging van een te kleine kapel.

Het bevat een eikenhouten biechtstoel uit de 19de eeuw en een doopvont uit de 18de eeuw.

Deze oude goed bediende huishoudens met water.
Dit stenen gebouw wordt afgesloten door een poort.

Een Christus aan het kruis. Het is gemaakt van hout en wit geverfd.

Dit kleine picknickgebied bevindt zich bij de brug over de Statte. Het is toegankelijk vanaf de Route de la Statte en het is mogelijk om daar met de auto te parkeren.

Volgens de legende werd deze grot bewoond door de sotês, dwergen die ooit in de regio Verviers woonden.

Dit grote rotsblok was volgens de legende de tafel waar de boeren het mandje met eten dat ze aan de sotês aanboden, plaatsten in ruil voor het werk dat ze deden.

Ze voerden zeer vakkundig werk uit zoals: herpannen, herassembleren van schoenen ...

Etymologie:
Marède

Deze imposante kwartsietsteen is een niet te missen natuurmonument van Solwaster, dat op de top een zeer mooi uitzicht biedt op de Statte.

Deze bank van kwartsiet revinians staat op bijna 80 ° op een hoogte van meer dan 20 meter.
Ze omsluiten phyllades, die, meer vatbaar voor erosie, moeilijkere gangen tussen de kwartsietbladen creëren.
Berk en bosbessen stippelen de rots. Allemaal in een kader van hardhout, dat waarschijnlijk eeuwenlang niet is veranderd.
Op de flanken van de rots zijn er bruin-gele schaaldieren die in het Waals worden genoemd: mossê d’ire (steenmos). Het werd gebruikt om wol te verven of om paaseieren te kleuren.

De toponymie van Bilisse komt van bil wat scherp betekent en van lech wat steen of rots betekent.

Monolithische kwartsiet revinien (zeer harde steen van 500 miljoen jaar oud) wordt ook wel "Li big pie de Hoûssé" genoemd, de naam van de flank van deze vallei.

Het was 3,70 m bij 2,60 m lang en 60 cm hoog en werd rechtgetrokken in 2001.
Het rust horizontaal op de grond, die rondom wordt gegraven. Het bovenoppervlak is redelijk vlak, maar het is hier en daar uitgehold op een conchoidale manier (die de vorm heeft van een schelp).

Sommigen zijn controversieel authentiek en zien het als een authentiek hunebed omdat het volgens bepaalde astronomische gegevens is georiënteerd. Anderen zien het als toeval.

De hunebedden getuigen van het tijdperk van gepolijste steen, een neolithische beschaving met een in wezen agro-pastoraal karakter, die hier zijn hoogtepunt bereikte 2300 jaar voor Christus (pre-Keltische periode).
Het is niet bekend of het astronomische waarnemingen, rituele offertafels of waarschijnlijker grafkamers waren.

In een hoek van het bovenvlak van de steen lijkt een vreemd teken in de vorm van een haak gegraveerd. Het kan het in Bretagne bekende teken zijn dat de primitieve ploeg (ascia) voorstelt, symbool van sedentarisatie.

Een kruis van Golgotha ​​gelegen aan het begin van de Route des Arsins.

Een picknickplaats met drie tafels bovenaan de kust van de Grot OLV van Lourdes.

Dit monument is opgericht ter nagedachtenis van de Waalse dichter en schrijver Alexis Bastin, geboren in Solwaster in 1894, winnaar van talrijke prijzen en oorlogsvrijwilliger in 1914.

Deze grot is door de inwoners gebouwd ter erkenning van de bescherming van de Heilige Maagd tijdens de laatste oorlog, ondanks twee kinderen van de parochie die in gevangenschap zijn gestorven.

Een knikker (in de veranda van de kerk) roept hun namen op : Paul Fransolet en Marcel Boudron.

Een rustieke en ontspannen taverne gelegen langs de Hoëgne, vlakbij de wad de Belleheid.