Het Feeëngat

Virton

Het Bos van Bonlieu, ten noorden van Ethe, is een plaats die doordrenkt is met Gaumaise-legendes. Onder deze, de legende van de Feëengat, maakt ze ons voor als kleine teefjes die altijd klaar staan ??om een ??goede grap te maken !

Als je ze gaat ontmoeten, pas dan op dat je niet betrapt word t! Hun grot bevindt zich aan het einde van deze route, niet zonder het oude Buzenol-station en het natuurreservaat Laclaireau te zijn gepasseerd, over voornamelijk beboste paden.

Een overdekte picknicktafel, voor het oude station van Buzenol.

Dit station lag aan de oude spoorlijn 155 die Marbehan via Virton met Ecouviez (F) verbond.
Het werd in 1938 buiten dienst gesteld. De verwijdering van de lijn volgde ruim tien jaar later, in 1951.

Het werd omgebouwd tot een natuurcentrum dankzij een professor uit Gent, dokter Van Oye, gepassioneerd door de natuur, die het gebouw huurde van de NMBS.

In de jaren 60 groeide het uit tot Centre de Buzenol, een educatieve dienst van het Koninklijk Instituut voor Natuurwetenschappen van België, onder leiding van Edmond Fouss, promotor van het Gaumais-erfgoed en oprichter van het Gaumais Museum in Virton.

Dit project kwam in de jaren daarna zelfs in een stroomversnelling dankzij de voormalige burgemeester van Ethe Elie Deworme. Tussen het oude station en de Ferme de Bâr werd een nieuw gebouw gebouwd om groenklassen te huisvesten.

Momenteel is dit centrum opgenomen in de onderwijsstructuur van de Ecole Normale de Virton.

Deze overhangende kiezelhoudende zandsteenrots is gevuld met kleine grotten, uitgehouwen door natuurlijke erosie in de Jura-periode.
De hoofdgalerij is 15 m lang.

Sommigen geloven dat de holtes door mensen zijn gegraven.
Deze hypothese is niet onmogelijk voor zover de plaatsen in de prehistorie werden ingenomen, zoals blijkt uit de aanwezigheid van vuurstenen werktuigen die in de buurt zijn gevonden.

De kruimelige zandsteen waaruit de grotten zijn opgebouwd, verbrokkelt tot een wit, niet-kalkhoudend zand.

Volgens de legende verschijnen daar feeën in de vorm van zwarte honden.
Ze verkennen de omgeving en halen kwaadaardige grappen uit met mensen, zoals het in brand steken van hun bundels.

Lang geleden had een herder de leiding over de kudde van de feeën van het Rode Kruis. elke avond bracht hij de koeien en geiten terug naar de diepten van het bos in de grot waar de feeën en hun dieren leefden. Niemand had ooit de feeën uit hun hol gezien, niemand had het recht om hen te benaderen behalve de herder.

Jarenlang in dienst van de feeën hadden ze hem nooit de geringste frank toegekend voor zijn pijn en op een donkere dag, de herder, in een zeer slecht humeur, bezorgd over de toekomst van zijn gezin, vertrouwde zijn vrouw toe in het bijzijn van de haard.
"Al het werk verdient een salaris, pas op, als de feeën op een dag zouden verdwijnen zonder het ons te vertellen", zei Nanette, haar metgezellin. je hebt gelijk. Morgen vroeg in de ochtend zal ik ze in hun grot vinden en ik zal mijn geld opeisen, vervolgde de man.

De volgende dag luisterden de feeën aandachtig naar hem en gaven hem, voor een keer genereus, een met touwtjes afgesloten zak. Voordat hij naar huis ging, raadde de oudste fee hem aan

- Deze tas, je kunt hem niet openen voordat je je huis binnengaat, anders wordt je gestraft -

Bedankt bedankt. Je bent zo goed voor me, ik verzeker je dat ik je verzoek zal respecteren. Ik zal de zak onderweg niet openen, zei de herder.
maar de weg was lang voordat hij terugkeerde naar zijn huis en de tas leek zo licht ... bij Orvillers, bij de ingang van Virton, niet in staat het langer uit te houden, weg van nieuwsgierige blikken, opende de herder de tas, hij keek en vond alleen havervlokken die aan paarden worden gevoerd.Hij verspreidde alles en keerde gedesillusioneerd terug naar huis. verdomde feeën, je hebt me!

Kijk, zei hij tegen Nanette, zijn vrouw. Deze feeën zijn dieven. Nanette was vreselijk teleurgesteld, ze pakte de tas, schudde ermee en was erg verrast om wat gouden munten op de bodem van haar tas te zien. Je bent gewoon een dwaas, zei Nanette tegen haar, je moest de feeën gehoorzamen en precies volgen wat ze van je vroegen. We zouden rijk zijn om te presenteren. Ga morgen naar de feeën. U zult zich bij hen verontschuldigen. De volgende dag keerde hij terug naar het sprookjeshol om zijn du te vragen. Ze waren begripvol. Ze wisten dat elke man zijn fouten had en dat nieuwsgierigheid een van zijn zwakheden was. Ze boden de herder een nieuwe zak aan, zo vol als de eerste. net als de dag ervoor kwam de oudste fee naar de herder toe en gaf hem dezelfde aanbevelingen: "Je kunt deze tas pas openen als je bij je huis bent, hield ze vol. Deze keer hield de herder zijn belofte. Zijn ongeduld was groot , in het begin had hij zijn pas versneld, nu rende hij om zo snel mogelijk naar huis te gaan.

- Rijk ! Eindelijk zal ik rijk zijn! -

In de buurt van zijn huis, kreeg hij zijn voet in een wortel gelijk met de grond. De herder viel, de zak ging open en in plaats van de zilveren munten, kleine muisjes verspreid over het gras! Hij vertelde Nanette nog eens over zijn ongeluk, wat niet stom was, ze begreep alles.

- De eerste keer was je te nieuwsgierig. Deze keer was je te gretig, dit is de les die de feeën je hebben geleerd!

De herder zwoer, maar een beetje laat, dat hij niet meer zou worden opgenomen ...