Het Gezichtspunt van Nokar

Voor degenen die heimwee hebben naar oude foto’s van dorpen, die de geleidelijke achteruitgang van hun charme door een bepaalde vorm van moderniteit betreuren, kom dan snel hier naar Ferrières! Dit dorp heeft op veel plaatsen een bijzonder authentiek karakter behouden, mede dankzij de ligging weg van de hoofdweg op een kilometer van het kleine met bomen omzoomde plein.

Het is zeldzaam om zoveel steegjes te vinden met huizen die zo’n karakter verbergen. De bewoners tonen door hun arrangementen, soms in bepaalde details, hun gehechtheid aan hun charmante dorp.

Bovendien markeren een aantal pittoreske paden hoger dan het gemiddelde, hetzij door velden, hetzij tussen twee heggen, of nog steeds bestaande uit kleine trappen, de landelijke omgeving van het dorp. Bovendien worden ze geaccentueerd door een veelheid aan oude kleine toponymische panelen, die men overal anders zou willen zien bloeien, zoveel gezelligheid als men er omheen loopt.

De verscheidenheid aan landschappen heeft er veel mee te maken: van velden tot bosjes, van weilanden tot bos, alles speelt zich af op kleine beboste plekjes waar deze paden en paden slingeren.

Hier gaan we een klein stukje omhoog om het dorp van bovenaf te bewonderen: de Nokar. Een oogpunt is naast een barbecue.

Daarna keren we terug naar het dorp, door de gehuchten van Ferrières met hun zeer pittoreske connotaties: Le Houpet, Lognoul en la Fontaine. Altijd tussen de huizen verspreid over het platteland en de bosjes die hen omringen.

De etymologie komt van het Latijnse ferraria en duidt een plaats aan waar men met ijzer of hout werkt.

Het wapen van Ferrières is grotendeels geïnspireerd op het zegel van het feodale hof van de provincie Logne (eind 16de eeuw - begin 17e eeuw), opgenomen in het vorstendom Stavelot -Malmédy, dat een hoofd van Gorgon vertegenwoordigt.
Het zijn fantastische monsters die werden voorgesteld in de vorm van vrouwen met haar gemaakt van met elkaar verweven slangen en soms begiftigd met vleugels.
De koninklijke kroon, het zwaard en de stok zijn de attributen die specifiek zijn voor het graafschap Logne en symboliseren de spirituele en tijdelijke krachten van de prins - abt.

Ferrières wordt sinds 27 juni 1964 samengevoegd met Chablis, een klein stadje in Yonne, in de Franse Bourgogne (200 km van Parijs). De witte wijn is een van de bekendste in Frankrijk (Chardonnay) dankzij de kalksteengrond waarop hij is geproduceerd.

Het plein heette ooit "Li Pieri". In 1823 heette het "Li Bâti", het huidige Place de Chablis.

Ferrières heeft een "Bati". Het vertegenwoordigt vaak het openbare plein van het dorp en betekent in dit geval "platgetreden, platgetreden, banale grond".

Het verwijst soms ook naar een pad en er wordt gezegd dat het zelfs aanleiding heeft gegeven tot plaatsnamen, zoals Battice, om nog maar te zwijgen van zeer gangbare achternamen.

Dit gebouw in kalksteenpuin met een dak in leisteen dateert uit de 19de eeuw en werd rond 1915-1917 uitgebreid.
De centrale deur is toegankelijk via een trap.
In dit gebouw was voor de fusie ook de gemeentelijke school gevestigd.

Een ijzeren kruis met daarop een in wit geschilderde Christus, die voor de oude dorpspost op een laag uitgesneden stenen muur oprijst. Het is jaargang 1768.

Het originele gietijzeren kruis werd in 1789 tijdens de Franse revolutie door de sansculottes gebroken. Het werd gerepareerd door de smid Warzée bij de Férot-oven, waar vele andere 18e-eeuwse kruisen in de regio werden gemaakt.

Volgens de gemeentelijke registers van Bra is het geplaatst ter nagedachtenis aan een tragisch verhaal waarbij na een inbraak de eigenaresse die haar eigendom wilde terugvorderen door de dief door het omliggende platteland te achtervolgen, door de laatste werd gedood. Toen was het de dief die tijdens de woordenwisseling op zijn beurt door de zwager van het slachtoffer werd gedood.

Deze ommuurde tuin, gerestaureerd op initiatief van de plaatselijke vereniging Qualité-Village-Ferrières, gelegen naast de kerk Saint-Martin, bevat verschillende opmerkelijke kruisen en grafmonumenten in gietijzer en kalksteen.

Het werd ingehuldigd op 5 september 1998.

Deze pseudo-gotische kerk werd herbouwd in 1878 en voltooid in 1881, volgens de plannen van architect J. Rémont. De in slechte staat verkerende klokkentoren is vervangen door een lichte roestvrijstalen constructie in de stijl van de oude.

In 1878 verving het degene die, met zijn halfbolvormige klokkentoren, waarschijnlijk eeuwenoude geschiedenis van de parochie heeft gezien.

In het korte verhaal blijft er niets over van de oude, behalve de grafsteen van Henri Adam, pastoor van de parochie, die stierf op 2 juni 1748. En ook de twee klokken, gegoten in 1849 door Causard frères, in Tellin.
Een van hen vertrok op 31 maart 1944 naar Duitsland voor een zeer gevaarlijke trektocht. Ze keerde terug op 6 november 1945 zonder al te veel schade te hebben geleden.

De monolithische zuilen zijn opmerkelijk. Het koor heeft een driezijdige apsis en is gericht op het oosten, een symbool van de opstanding. De orgels dateren uit 1914.
Het meubilair, waaronder drie altaarstukaltaren, de preekstoel van de waarheid, de biechtstoelen, de communiebanken en de balustrade in het doksaal, zijn van eikenhout dat met zorg is gesneden door de heer Olivier Merveille.
De glas-in-loodramen dateren uit 1898 (I. Grosse-De Herde, uit Brugge).


De interieurrestauratie van 1947 accentueerde het cachet van religieuze eenvoud. Ondanks deze restauratie heeft de kerk, boven het middenschip, zeer dicht bij de toren, enkele sporen bewaard van de passage door het gewelf van een Duitser die op 15-2-1944 zelf wilde beseffen dat wapens noch vuurvaste waren verstopt op de zolder van het gebouw.

Bron: ferrieres.be

De klokkentoren werd bedreigend en werd in 2017 vervangen door een verbazingwekkende structuur in roestvrijstalen platen, ontworpen door de architecten Canevas-Greisch. Dit is de eerste stad waarvan de kerk een metalen klokkentoren heeft die uit één stuk bestaat.

Hoewel het de bedoeling was om het dak volledig plat te maken, zorgde deze oplossing ervoor dat het gebouw zijn karakteristieke roeping en silhouet kon behouden.

Relatief licht met zijn 24,5 ton sinds de oude klokkentoren 270 ton afvoer tijdens de ontmanteling. Bovendien veel goedkoper dan wanneer het nodig was geweest om de oude structuur te behouden.

Door het geïntegreerde kruis werd het geheel met een kraan op de toren gehesen en vervolgens stevig vastgezet in een betonplaat.

Dit monument waar een groot Jezusbeeld staat, werd in 1922 opgericht door de parochie van Ferrières, als erkenning voor wat er tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gespaard.

Deze educatieve kalkstenen boerderij produceert boter, melk, ijs en kaas.
De architectuur is van het semi-gesloten type.
De geplaveide binnenplaats is toegankelijk via een portiek-duiventil uit de 18de eeuw.

Dit smeedijzeren kruis werd in 1840 opgericht aan het einde van de ijzerertswinning in de regio.

Deze oude molen aan de Lembrée, gemaakt van gekalkt leisteenzandsteenpuin, is bedekt met een chèrbinzadel (zeer dikke leisteen in de vorm van een schaal).
Het werd in gebruik genomen in de 17de eeuw en heeft ze sinds de 2de Wereldoorlog stopgezet.

Dit toponiem duidt een boef aan.

Een houten kruis met een kleine zwarte gietijzeren Christus, op het kruispunt van drie paden.

Een barbecueplek met picknicktafels.

Een standpunt over de streek van Ferrières.

Dit hardstenen kruis is opgedragen aan de landelijke politieman Victor Lamer, die daar op 18 oktober 1928 om middernacht op 66-jarige leeftijd door een schot werd gedood.

Dit gehucht dat zich uitstrekt over Ferrières wordt doorkruist door de Logne, een zijrivier van de Lembrée. Het werd ooit doorkruist door een lokale lijn die Comblain-la-Tour met Manhay verbond. Werd een Pre-Ravel genaamd de Transferrusienne.

Dit occis-kruis dat oprijst in de dijk is opgedragen aan L. Eloi, die daar stierf op 22 september 1858.

Het wordt ook lokaal de Croix Collignon genoemd.

Volgens deze traditie zou het slachtoffer een van de broers Collignon zijn, verpletterd door zijn team op deze plek. Zijn andere simpele broer bleef gespaard en toen hij zich haastte om zijn moeder het nieuws te vertellen, had ze er spijt van dat het zijn slimmere broer was die bij het ongeluk omkwam.

Een kleine kapel in kalksteenpuin, gelegen op het kruispunt tussen Lognoul en Le Houpet. Het dateert uit 1897 en werd gebouwd door de smid Michel Chabot die in de buurt woonde.

Op de top van de gevel is een steen gegraveerd met een klein gebed:

O MARIE
CONCUE SANS PECHE
PRIEZ POUR NOUS
QUI AVONS RECOURS A VOUS

O MARIA
ONTWORPEN ZONDER ZONDE
BID VOOR ONS
WIE HEEFT U EEN TOEPASSING

Ze ontving de trofee van de vakbond voor toerisme en initiatief van Ferrières tijdens een kinderdagverblijfwedstrijd die plaatsvond in 1975.

Twee oude bakstenen drinkbakken gelegen langs de Chemin de la Fontaine.

Een oud houten kruis van rogaties, wit geschilderd en niet langer Christus dragend.