Le Pont de Claies

Deze korte wandeling tussen Vresse en Laforêt stelt u in staat om drie keer over de rustige en kronkelende Semois en zijn zijrivier, de Ruisseau de Ruaumoulin, te stappen.

De eerste brug gaat inderdaad over de Semois en verbindt Vresse met Laforêt.

Gebouwd in leisteenpuin, bestaat het uit 3 hoofdbogen aan de rivier en een kleine zijde die voetgangersdoorgang mogelijk maakt. Zijn schort is bedekt met kasseien.

We gaan richting Laforêt via een steegje parallel aan de hoofdweg.

Hoewel de wandeling hier niet het dorp binnenkomt, is Laforêt toch de omweg waard na de wandeling. Het maakt deel uit van de vereniging van de Mooiste Dorpen van Wallonië en verdient deze titel ten volle. Inderdaad, het karakteristieke gebouw, geheel bekleed met leisteen, geeft het een ronduit pittoreske sfeer, evenals alle ondersteunende faciliteiten die het verbergt.

Het pad van legendes dat het onderwerp is van een andere wandeling, is ook zeer aangenaam om te lopen.

Ondanks alles likt de route langs het dorp maar strekt zich dan uit naar een verrassende brug, gemaakt van gevlochten panelen van haagbeukentakken, geplaatst op dunne pilaren ter hoogte van de rivierbedding. 80 m lang en bestaat uit ongeveer 75 rekken (traliewerk).

Let wel op, deze brug bestaat alleen tussen juni en september. Deze wandeling is dus niet het hele jaar toegankelijk, tenzij je de Semois doorwaadt!

We gaan dus terug naar de rechteroever van de Semois en vervolgen onze weg aan de voet van het bos om Vresse en ons vertrekpunt te bereiken.

Net voor de finish steek je opnieuw een brug over, maar dit keer over een kleine zijrivier van de Semois: Ruisseau de Ruaumoulin. Overigens een schitterende voetgangersbrug: de Pont Saint-Lambert, met zijn Romeinse stijl en zijn 3 lokale stenen bogen, dateert uit 1768.

De bevolking bestaat uit iets minder dan 3000 inwoners.

Wat zijn heraldiek betreft, werd zijn wapen op 29 september 2000 toegekend. Het combineert de elementen van die van de heren van Orchimont en die van de heren van Vresse, de prinsen van Löwenstein-Wertheim.

Het vreugdevuur, dat elk jaar door de dorpsjongeren wordt georganiseerd, wordt beschouwd als het grootste in de Semois-vallei. Van een indrukwekkende omvang, het verbranden van hout uit de omliggende bossen, vindt daar elk jaar in maart plaats. Het is ook het weekend van de officiële opening van de visserij.

Zoals in veel andere dorpen symboliseert dit grote traditionele vuur het branden van de winter om de lente te verwelkomen. Daar wordt ook een papieren heks verbrand, die doet denken aan bepaalde praktijken van de Inquisitie in de Middeleeuwen.

In een gebouw ten noorden van het dorp kan je een houten replica ontdekken van de oudste locomotief van België, bijgenaamd "De Belg". Het verliet ooit de werkplaatsen van John Cockerill in 1835. Het werd gemaakt door lokale ambachtslieden die er meer dan 1000 uur aan besteedden.

Deze puinstenen kerk werd gebouwd in 1768. De toren dateert uit 1837. Er wordt al melding gemaakt van een kerk in Vresse in 1235.

Dit dorp, gelegen op de linkeroever van de Semois, niet ver van de gemeente Vresse, maakt deel uit van de vereniging van de Mooiste Dorpen van Wallonië. Het bestaat uit een goede honderd inwoners wiens demonym "de Forigeots" is.

Dit dorp is het onderwerp van vele Ardense legendes, waaronder enkele van Adrien de Prémorel, een Brusselse schrijver geboren aan het einde van de 19e eeuw.

Het gebouw wordt vaak gekenmerkt door zijn volumes in leisteen en door zijn grote daken die bestaan ​​uit afval van leisteengroeven die eindstukken worden genoemd.

Het pad tussen het dorp Laforêt en de Pont de Claies.

Op de drempel van een zeer steil pad van de Rue Sainte-Agathe in Laforêt, biedt het een panoramisch uitzicht op de Pont de Claies.

Deze rustieke brug kruist de Semois op een route die Vresse met Laforêt verbindt. Het bestaat uit ongeveer 75 trays die zich uitstrekken over een lengte van 80 m.
Het is gemaakt van panelen die in charmante takken zijn gevlochten.

Het wordt elk jaar begin juni geïnstalleerd door het personeel van het Toeristisch en Cultureel Centrum van de gemeente Vresse-sur-Semois, tijdens de laagwaterperiode. Jaarlijks moeten ze zo’n twintig horden overdoen die het vorige seizoen beschadigd waren.

Als oktober nadert, voordat het regenseizoen terugkeert, wordt de brug ontmanteld.

Eenmaal geïnstalleerd, is het noodzakelijk om het te onderhouden omdat onkruid en algen zich ophopen rond de structuur, waardoor deze in gevaar komt.
De fijne pilaren zijn op de bedding van de rivier geplaatst.

Voordat het zijn toeristische bestemming kreeg, werd het ooit gebruikt om boeren en planters de Semois met droge voeten over te laten steken. Het kon de passage van vee weerstaan, toch een garantie van een zekere stevigheid!

Een picknicktafel onder het dak op de rechteroever van de Semois, net achter de oversteek van de Pont de Claies.

Een uitgestrekt grasstrand op de rechteroever van de Semois, ten zuiden van het dorp Vresse.

Deze brug in Romeinse stijl dateert uit 1768. Het bestaat uit drie bultrugbogen, gemaakt van lokale steen, die een bescheiden zijrivier van de Semois overspannen.

Het is een prachtige wandeling en een plek voor kinderen om naar believen te waden in ondiep water.

Volgens de legende liet Lambert, pastoor van Vresse, jaloers op het overwicht dat een zekere Agathe, jongedame van Laforêt, had over haar parochianen, deze smalle brug laten bouwen om de toegang tot het team te verhinderen. stiekem lief.