Kapel van Tinseûbois

Vielsalm

Een prachtig circuit over een klein gebied, dat Ravel combineert, een klein landweggetje en een bospad.
Gezien het permanente asfaltoppervlak is de route net zo geschikt voor fietsen als voor sportwandelaars en joggers.
De hoogte is nooit overdreven en het landschap is gevarieerd: weiden, stad, dorpen en bossen, via Vielsalm, Neuville, Burtonville, Blanchefontaine en Petit-Thier.

Dit toponiem komt oorspronkelijk voor in de Latijnse vorm Silvestri Villa. Het is dan ook waarschijnlijk van oorsprong een boerderij midden in de bossen gelegen.

Het dorp wordt in tweeën gedeeld door de Ruisseau de Barèchin. Een van de twee delen wordt het district Tneûr Ru genoemd, wat de Zwarte Stroom betekent.

Vroeger had het dorp geen kerk of kapel.

Pas in het midden van de 18de eeuw besloten de inwoners, die zichzelf als een vrij kritisch aantal beschouwden met meer dan 300 inwoners, en gezien de matige kwaliteit van de wegen die hen met de parochie van Salm verbond, om een kapel bouwen.

In die tijd was het aantal inwoners van de parochie in Ville-du-Bois het hoogst.

Deze stad van 13.976 ha en ongeveer 8.000 inwoners culmineert op een hoogte van 652 m bij Baraque de Fraiture. De toeristische stad ligt in de Salmvallei, in het noorden van de provincie Luxemburg.

Vielsalm en Salmchâteau zijn toponiemen gevormd door de rivier die erdoorheen stroomt. Maar ze hadden "Vielglain" of "Glainchâteau" kunnen worden genoemd omdat voorheen de echte oorspronkelijke naam van deze rivier Glain was. Deze naamswijziging zou te wijten zijn aan een fout van een toenmalige cartograaf, toen de graven van Salm een ​​sterke invloed in de regio hadden ten nadele van het domein van Glain. De bewoners nestelden zich verder stroomafwaarts van de stroom en namen er dus de gewoonte van om het zo te noemen.

Het hoogste punt in de provincie Luxemburg ligt aan de westrand van het grondgebied van Vielsalm aan de Baraque de Fraiture, 652 m boven de zeespiegel.

De stad heeft sinds de 16e eeuw een aanzienlijke exploitatie van leisteen en een lokale wetsteen, de coticule, ervaren. De laatste, een soort schalie, geëxtraheerd in Vielsalm was uitzonderlijk fijn en werd gebruikt voor zijn schurende eigenschappen, dankzij kristallen met een diameter van 5 tot 20 micron.
Maar de winningsgroeven zijn nu bijna uitgeput.

Elk jaar, 21 juli, vindt het Feest van de Bosbes plaats in Vielsalm. Je kunt veel lokale producten proeven van de heerlijke bosvruchten (taarten, likeuren ...).
Daar vindt een carnavalsoptocht met macrals (heksen) plaats, evenals vuurwerk op Doyards Meer.

Deze kapel van arkosepuin met een leien dak met daarop een toren wordt vermeld in een pouillé uit 1589. Vele pelgrims bezochten het al in 1624. De helft van het volume is vol, de andere holte wordt ingenomen door een fontein.

De macralles komen elke 20 juli samen in Vielsalm. Daar vindt een fantastisch spektakel plaats.

Eerbetoon aan de geallieerde strijders van de Ardennen, maar ook aan de burger- en militaire slachtoffers tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Dit vrij imposante gebouw bevindt zich in moëllons van Arkose.
Het heeft 3 beuken van 5 baaien.
Het leien dak is bedekt met een achthoekige toren.

Op drie van de gezichten kan men wijzerplaten in verguld metaal bewonderen.

Prachtige fontein in het centrum van Place Moxet.

Dit dorp is gelegen op de hoogten van de samenvloeiing van de Hermanmont Creek met de Salm, in de zuidoostelijke uitbreiding van Vielsalm en onder de Grand Bois.

Veel huizen, evenals de kerk, zijn gebouwd met lokale materialen, veelal in zwarte leisteen.
De nabijgelegen steengroeven zorgden voor gemakkelijke toegang tot bouwmaterialen.

Dit neoromaanse bouwwerk van baksteen en kalksteen werd in 1931 gebouwd naar de plannen van architect A. De Deckere.

Dit kruis uit 1820, in leisteen leisteen, is een uitnodiging tot gebed voor de doden.

Burtonville is een gehucht geboren in het tweede deel van de 16de eeuw. Het was tot halverwege de 18de eeuw een drukke doorgang, op het kruispunt van belangrijke wegen (Gouvy - Stavelot et Vielsalm - Saint-Vith)

Burton komt van de naam van een vak : de beursgraver (van galerijen in Wallonië), in het bijzonder voor de exploitatie van de leisteen destijds.

Burtonville was in die tijd een zeer actief dorp, met een leerlooierij, een eikenbastmolen en een potasfabriek. Deze activiteit stond aan de oorsprong van een uitgesproken ontbossing van de Grand Bois, die voornamelijk bestond uit beuken.

Dit neoromaanse gebouw van arkosepuin en Franse steen dateert uit 1880, in plaats van een kapel uit 1703. Het is opgedragen aan Saint-Fiacre, de beschermheilige van tuinlieden.

Arkose stenen boerderij die een binnenplaats dateert uit 1765 en geclassificeerd sinds 1978.

Dit monument bestaande uit een groot arkoseblok met 2 gegraveerde plaquettes werd ingehuldigd op 24 april 2005.

Het ene is een eerbetoon aan de bevrijders van Burtonville : het 290de regiment van de 75de Amerikaanse infanteriedivisie, het andere aan de slachtoffers van het offensief van de Ardennen.

Een picknicktafel beschut op een rustige plek, net achter het oorlogsmonument.

Deze neogotische bakstenen kapel, volledig bedekt met witte leisteen, dateert uit 1876. Het was het onderwerp van een pelgrimstocht op Pinkstermaandag en een groet aan de Maagd Maria op 15 augustus.

Het werd gebouwd in opdracht van mevrouw H. Rotsart de Hertaing uit dankbaarheid voor genezing na een pelgrimstocht naar Lourdes.

Er zijn ook veel ex-voto’s binnen.

Daar vindt elke donderdag om 19.00 uur een mis plaats van de 1e donderdag na Pasen tot eind september.

Het is een votiefkruis dat door zijn vrouw is opgericht ter nagedachtenis van Jean-Joseph Rasquin (geboren in 1830), die verdween tijdens het uitoefenen van zijn beroep als stoffenhandelaar.

Dit gehucht ligt ten zuidoosten van Petit-Thier, dat er sinds 12 maart 1847 aan verbonden was tot de fusie van de gemeenten van 1977.

Dit dorp in het noordoosten van de gemeente Vielsalm, zelf een oude gemeente tot 1977 en gelegen tussen de Ruisseaux de Barèchin en Hermanmont, werd in 1575 voor het eerst aangehaald.

Dit heiligdom bestaat sinds 1704.
In 1958 werd de kerk herbouwd in puin en kalksteen door architect R. Toussaint.

De vierkante toren is hoog met een traptoren, een kapel en een doopkapel.

Deze kapel uit 1954 ligt op het kruispunt van Chemin de Ville-du-Bois en Chemin de Grand-Halleux.

Dit kleine houten kruis met een vergulde Christus is bevestigd op een meer imposante kruisvormige steun, in groen geverfde steen. Zelf is geplaatst op een lage muur in leisteen zandsteen.

Dit gelakte houten kruis staat op een zandstenen puinbodem. Het was een verplichte doorgang tijdens de rogaties. In de liturgische kalender zijn het de 3 dagen direct voorafgaand aan Hemelvaartsdag.

Dit zijn dus de 37de, 38de en 39de dag na Pasen.