van Station Habay naar Station Marbehan

Habay

Met zijn 7000 hectare strekt het bos van Anlier, bijna volledig bedekt met loofbomen, zich uit van zuid naar noord van Habay tot Fauvillers en van west naar oost van Léglise tot Martelange.
In het hart ervan zijn verschillende dorpen genesteld: Anlier zelf, Behême, Louftemont of zelfs Vlessart.
Gebruikmakend van de nabijheid van de stations Habay en Marbehan, zal deze wandeling daarom een ??mooie omweg maken door het bos naar het dorp Anlier.
Om dit te doen, gaat ze de Val d’Arlune op, een kleine zijrivier van de Rulles.
Ga vervolgens naar het zuidwesten om terug te keren naar het station van Marbehan en passeer de autosnelweg E25 Luik-Aarlen langs de binnenplaats van een andere kleine zijrivier van de Rulles : de Mandebras.

Dit station van lijn 162 (Namen naar Sterpenich) werd in 1858 in gebruik genomen door de Grand Compagnie du Luxembourg.
Het gebouw met twee verdiepingen is in de Italiaanse neorenaissancestijl.

Het maakt deel uit van een groep kastelen gebouwd door industriëlen uit de regio, samen met het kasteel du Pont d’Oye, de Châtelet en Bologne.
De naam komt van de eerste eigenaar: Herman de Trappé, voormalig burgemeester van Luik.

In de 16de eeuw begon de energieproductie in de Rulles-vallei. 5 vijvers (Fabrique, Pont d’’Oye, Châtelet, Bologne en Trapperie) leverden via de watervallen de nodige energie-input voor de Forges de Mellier.

Deze gemeente heeft ongeveer 2700 inwoners. De "Tchantchans" zijn de niet-Joodse Gaumais van de inwoners.

Langs deze vijver bevinden zich een vissersmuseum, een documentatiecentrum, een plaats van initiatie in de visserij en de ecologie van het watermilieu. Allemaal beheerd door de vzw "La Bourriche", promotor van regionale biodiversiteit.

Deze tafel staat aan de rand van de Bologne Vijver, gevormd door de Rulles.

Dit huis beheerd door de vzw "La Bourriche" verenigt verschillende activiteiten gericht op visserij en het milieu. Het laat je kennismaken met vissen en de ecologie van aquatische omgevingen en er is een visserijdocumentatiecentrum (gekoppeld aan vissen).

Dit kleine dorp van 300 inwoners ligt in het hart van het gelijknamige bos.
Het wordt voor het eerst in de 11e eeuw aangehaald door Adèle, gravin van Aarlen.

Het schip en de toren van deze kerk dateren uit 1849.
Het koor stamt uit de 17e eeuw en de doopvont dateert uit 1608.

Deze oude graanmolen dateert uit het einde van de 18de eeuw en is gerestaureerd als privéwoning.

Dit station van lijn 162 (Namen naar Sterpenich) werd in 1858 in gebruik genomen door de Grand Compagnie du Luxembourg.