Saint-Hubert 2 La Roche

Het bosmassief dat Saint-Hubert van La Roche scheidt, is werkelijk enorm uitgestrekt.
In het hart ervan vormt het dorp Laneuville-au-Bois het begin van een terugkeer naar de beschaving.

" Zolang de wolf er niet is! "

Inderdaad, de N4 Namen-Bastenaken is niet erg ver en na deze overgestoken te zijn (opgelet!), Zijn de open plekken talrijker, in het bijzonder met de dorpen Champlon, Vecmont en Beausaint, en dit tot het punt van laatste val na de afdaling in de vallei van de Ourthe: La Roche, een perfect toeristisch stadje om deze reis af te sluiten.

Voor degenen die deze wandeling van aanzienlijke lengte in twee etappes willen doen, is de jeugdherberg Champlon ideaal gelegen ongeveer halverwege.

Deze flamboyante basiliek in gotische stijl (16de eeuw) werd gebouwd op het plein van een crypte uit 1064.
Het plan heeft de vorm van een Latijns kruis.

Het heeft een lengte van 81,50, een breedte van 30,50 m en is 65 m hoog.
Het heeft 5 beuken, een ambulante en 13 stralende kapellen.

Binnen zijn de kosten baksteen.
De cenotaaf is in marmer van Saint-Hubert.
Er zijn ook kraampjes met 62 stoelen versierd met 18
gesneden panelen.
Het hoofdaltaar is in barokstijl.
De schat bevat heel oude stukken

Dit abdijpaleis stamt uit de 7e eeuw. Klassieke Franse stijl in kalksteen, de stenen zijn geverfd. Het geheel vormt een U die wordt afgesloten door een rooster.

De Ionische marmeren zuilen ontvangen de arcades van de drie voorste secties.
De ramen op de bovenverdieping zijn afgedekt met afwisselend gebogen en driehoekige frontons.
De zijgevels hebben driehoekige frontons en chronogrammen met de naam van de abtenbouwer: Célestin de Jong en bouwdatum (1729).
De bovenste gevel wordt bekroond door een gebogen fronton met het motto van de abt: "Amore non timore": "Door liefde en niet door angst" en het jaar 1729, het jaar van de wederopbouw van de abdij.

Staatseigendommen: zetel van het Archief van het Koninkrijk en van de Culturele Diensten van de provincie Luxemburg.

Dit klooster, gebouwd in 1938 op de plaats van een oude boerderij, herbergt een gemeenschap van benedictijnse nonnen die de heerschappij van Sint-Benedictus volgen. Het verwelkomt gasten, pelgrims en mensen die op zoek zijn naar een rustig toevluchtsoord.

Dit dorp met veel huizen in leisteenzandsteen en croupettedaken ligt op een open plek in het uitgestrekte Woud van Freyr.
Op de vrijdag vóór Palmzondag wordt daar een met fakkels verlichte kruisweg georganiseerd.

Een picknicktafel in het hart van het dorp.

Deze parochiekerk in baksteen en hardsteen werd in 1865 gebouwd op basis van een ouder gebouw uit 1738.
Op de vrijdagavond voor Palmzondag wordt in het dorp een met fakkels verlichte kruisweg georganiseerd.

Een picknicktafel net bij de ingang van het educatieve pad.

Een bos omzoomd met informatieve panelen om het bos en zijn geheimen te ontdekken dankzij een mier.

Een houten kruis bij de noordelijke ingang van het gehucht.

Deze voormalige gemeente ontstond in 1839 onder het Franse regime door de dorpen Journal en Champlon samen te brengen.

Deze neogotische kerk van steen en baksteen werd gebouwd in 1870. Het meubilair werd gemaakt in 1874.

De omgeving van dit dorp van ongeveer 200 inwoners, een voormalig landheer uit de 16e eeuw van de familie Ronchy, werd al bewoond tijdens de Gallo-Romeinse periode, zoals blijkt uit de begrafenissen die er zijn ontdekt.

Dit gebouw stamt uit 1864.

Dit dorp gelegen op het plateau met uitzicht op de Bronzen Vallei heeft veel boerderijen uit de 19de eeuw. Er zijn ook verschillende bronnen die vaak verborgen zijn onder platen schalie.

Dit 18de-eeuwse huis van zandsteen en kalksteen, gerenoveerd in de 19de eeuw, ligt direct naast de kerk.

Beausaint werd al in de Romeinse tijd bewoond. Het lag aan een Romeinse weg die Trier met Bavay verbond. Dit blijkt uit de overblijfselen van een vijftigtal Gallo-Romeinse graven.

In 1324 werd daar door Jan de Blinde een heerschappij gevestigd, die onder het graafschap La Roche viel. Hij liet daar een feodaal kasteel bouwen.
Deze werd in de eerste helft van de 17e eeuw verbrand tijdens een oorlog met Nederland. Het dorp, ooit erg groot, werd verwoest door brand en pest.
Wat overblijft van dit kasteel, dat tweemaal werd verwoest, is een eenvoudige woonvleugel.

Een klein kasteel gemaakt van baksteen en gehouwen stenen met een leien dak uit het begin van de 20e eeuw, in neo-traditionele stijl. Het is bereikbaar via een oprit met lindebomen en is omgeven door een groot bosrijk park.

Deze kerk in neogotische stijl, gemaakt van schistose zandsteenpuin en kalksteen, werd in 1891 (vintage) gebouwd volgens de plannen van architect Verhas.

Het interieur werd in 1975 gerestaureerd door L.M Londot.
De gehouwen steen omsluit de toren aan de voorzijde en eindigt bij het koor met geslepen zijkanten.
Op de begraafplaats bevindt zich een kleine grafkapel van de familie Halleux.
Het kalkstenen kruis is dat van Pierre Guissart, heer en officier van de heerschappij van Beausaint, die stierf in 1774.

Binnen dateren de banken in het schip uit de 18de eeuw.
De beschilderde houten Christus dateert uit het begin van de 16de eeuw en de beelden uit de 17de en 19de eeuw.

Dit stenen monument van 3,7 m hoog, beslist in november 1919, werd ontworpen door Eudore Hault, een kunstenaar uit Rochois.
Het werd voltooid ter ere van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

Een kleine rode bakstenen kapel met daarop een stenen kruis.

Het wordt ook wel Trou des Nutons genoemd.

Dit monument dat voor het eerst werd gewijd aan de gedeporteerden en strijders van de 1e Wereldoorlog werd opgericht rond 1920. Na de Tweede Wereldoorlog werd het aangevuld met nieuwe slachtoffers. Het werd gerestaureerd in 2004.

Deze brug over de Ourthe verbindt de twee belangrijkste stadsdelen: van het plein aan de zuidkant tot de belangrijkste voetgangersstraat aan de noordkant.

De ruïnes van een imposante vesting waarvan de middeleeuwse structuur goed bewaard is gebleven, gebouwd op een rotsachtige bergkam in een lus van de Ourthe. Een van de torens (Toren van de Saracenen) dateert uit de Romeinse tijd.

Een beroemde legende is gekoppeld aan de geschiedenis van dit kasteel : de legende van Berthe.

Een heer van La Roche wilde Berthe, zijn enige dochter aan de ridder, die tijdens een bloedig toernooi zijn waarde zou opleggen, in het huwelijk laten treden.
Nadat de Comte de Montaigu was verschenen, durfde geen enkele andere kandidaat zich aan te sluiten.
Terwijl de lieve Berthe aan de graaf zou worden toevertrouwd, maakte een ruiter zijn intrede in het hof, zo zwak tegen de machtige graaf dat de vergadering werd verplaatst. Probeer de slagen te ontwijken dankzij zijn slankheid, de kleine ridder belandt in de keel van zijn vijand. Berthe werd achtergelaten aan haar mysterieuze man op de drempel van de bruidskamer.
De volgende ochtend ontdekte Berthe’s vader de lege kamer : twee verpletterde lichamen lagen op de oevers van de Ourthe. Het waren Berthe de La Roche en de gravin van Salm die de graaf van Montaigu had geminacht door het geloof dat hij beloofd had te verwerpen. Sindsdien blijft het kasteel achtervolgd door zijn geest die elke avond in juli en augustus uitgaat.

Deze neogotische kerk werd gebouwd in 1900.
Het is beschadigd in 1945 maar gerestaureerd. Zeldzaam om alleen maar te benadrukken: een muzikale achtergrond gaat constant mee.

Veel glas-in-loodramen uit de jaren 80 brengen een prachtig boeket warme kleuren naar binnen. Verschillende beelden, schilderijen, altaarstukken verdienen aandacht, vooral rechts en links van het koor, beelden van lindehout die de Maagd en Sint Nicolaas vertegenwoordigen, onderdeel van de parochie.

Bron : eglisesouvertes.be