Redu 2 Saint-Hubert

Libin

En hier is een voornamelijk bosreis, aan beide zijden van de Lhomme, in de diepe Ardennen, door de dorpen Transinne en Arville.

Deze kalkstenen parochiekerk werd in 1851 gebouwd naar de plannen van de architect Duvinage. Het werd gerestaureerd in 1868, 1886 en 1922.

Transinne wordt voor het eerst genoemd in een inventaris van de monniken van de abdij van Prüm in 893 in de Latijnse vorm thrasinina wat "woning van Thraso" betekent.

Deze picknick in het hart van het bos ligt aan de samenvloeiing van de Ruisseau de Gobaille en de Lhomme.

Marie Gobaille is een hoge heks omdat ze in staat is tot absoluut fantastische hekserijtrucs.
Daar werd echter het tribunaal van de inquisitie ingehaald, op de hoogte van zijn fabelachtige daden.

Marie Gobaille is veroordeeld om te worden verbrand, veel van de heksen onthuld tijdens deze donkere tijden.
Als het het niet op die manier hoort, verandert het in een paard en als een woede begint het terreur te verspreiden in het westen van Saint-Hubert: Smuid, Mirwart, Arville, geen van deze kleine dorpjes meestal zo vredig, temidden van het immense bos van de Ardennen, ontsnapt aan zijn toorn.
Opgewonden besluit de burgemeester van Arville een strafexpeditie te leiden om deze te veroveren.
Het brengt de inwoners van de omliggende dorpen samen. Ze bewapenen zichzelf met stokken en brengen hun tamme wolven naar het einde van hun riem.
Van alle kanten gestalkt, gesnuffeld door wolven, wordt ze gespot in het hart van het bos.
Zonder een schot slaagt een van hen brutaler erin zijn hoofd af te snijden met zijn nep.
Trots op haar uit de weg te ruimen, lopen de heksenjagers met haar hoofd aan het einde van een paal door het dorp Mirwart.
Sindsdien worden de inwoners van Mirwart de "Tièsses di t’chvâ" genoemd, de hoofden van paarden, terwijl de inwoners van Smuid de Wolven worden genoemd!
Deze fantastische legende wordt elk jaar teruggeroepen ter gelegenheid van het carnaval.

Deze kapel gewijd aan OLV Bon Secours werd gebouwd in het bos ten westen van Arville, op de plaats "Au Chèny du Mont", 4 km ten westen van St-Hubert.
Het werd gebouwd in 1833 en herbouwd in 1886.

Het is het onderwerp van een pelgrimstocht.

Op de gevel zijn gedichten en gebeden aangebracht.

Onze kapel.

Ik wil dat je weg bent van het lawaai
in een verloren hoek van onze bossen
daar moet een pad naartoe leiden;
een van die smalle paden waar je
achter elkaar lopen,
verzonken in gedachten of in
zicht op de dingen om ons heen.



Onze Lieve Vrouw van Goede Hulp

Onze Lieve Vrouw van Goede Hulp,
Ik kwam je gedag zeggen,
Ik had een beetje liefde nodig,
Zoals het kind dat geboren wordt.

Je hoeft niet te knielen
voor u,
Ik weet dat je me hoort
dat is alles,
In deze kleine kapel
van Cheny du Mont,
Doe dat tussen mannen
we houden van elkaar.

Zonder de domheid van al deze mensen,
We zouden de tralies verwijderen
voorkant,
Je hebt niet het recht
opgesloten worden,
Jij, onze geliefde moeder.

Hier ben ik helemaal alleen in het midden van het bos,
En toch hoor ik je stem goed,
Ik wil je volgen op dit pad,
Degene waar alleen liefde koning is.

Deze picknicktafel staat in vol hout, direct naast de kapel Notre-Dame de Bon Secours, op een zeer rustige locatie.

Dit dorp ligt 3 km ten westen van Saint-Hubert en heeft iets minder dan 1.000 inwoners. Het wordt doorkruist door de Ruisseau de la Rochette, een kleine zijrivier van de Lhomme, via Ruisseau de Poix.

Deze neoklassieke kerk, kenmerkend voor zijn tempelvorm, met zijn karakteristieke bolvormige koperen dak, werd gebouwd in 1829.

De oudste kerk in de provincie Luxemburg na die van Waha.
De enorme toren is origineel (1064).
Het plafond en het koor dateren uit 1657, de toegangstrommel naar de veranda uit 1739, de bel uit 1589 en de graven uit de 18de en 19de eeuw.

Binnen is een hoogaltaar in Lodewijk XIII-stijl.
De pastorie is gelegen op 56, Rue Saint-Gilles.

Deze flamboyante basiliek in gotische stijl (16de eeuw) werd gebouwd op het plein van een crypte uit 1064.
Het plan heeft de vorm van een Latijns kruis.

Het heeft een lengte van 81,50, een breedte van 30,50 m en is 65 m hoog.
Het heeft 5 beuken, een ambulante en 13 stralende kapellen.

Binnen zijn de kosten baksteen.
De cenotaaf is in marmer van Saint-Hubert.
Er zijn ook kraampjes met 62 stoelen versierd met 18
gesneden panelen.
Het hoofdaltaar is in barokstijl.
De schat bevat heel oude stukken

Dit abdijpaleis stamt uit de 7e eeuw. Klassieke Franse stijl in kalksteen, de stenen zijn geverfd. Het geheel vormt een U die wordt afgesloten door een rooster.

De Ionische marmeren zuilen ontvangen de arcades van de drie voorste secties.
De ramen op de bovenverdieping zijn afgedekt met afwisselend gebogen en driehoekige frontons.
De zijgevels hebben driehoekige frontons en chronogrammen met de naam van de abtenbouwer: Célestin de Jong en bouwdatum (1729).
De bovenste gevel wordt bekroond door een gebogen fronton met het motto van de abt: "Amore non timore": "Door liefde en niet door angst" en het jaar 1729, het jaar van de wederopbouw van de abdij.

Staatseigendommen: zetel van het Archief van het Koninkrijk en van de Culturele Diensten van de provincie Luxemburg.