Dit primaire klassieke gebouw werd in 1760 gebouwd in de puurste Maaslandse stijl van de late 18e eeuw door de familie Harlez, van Engelse oorsprong. Het is ontworpen als jachthuis.

De fundamenten van dit 17de-eeuwse kasteel zijn gemaakt van zandsteen. De gevels zijn vakwerk en het dak is bezaaid met dakramen en windwijzers.

Dit grote privéterrein dateert uit 1860. Het wordt omgeven door een arboretum met een zeldzame lindeboom, het grootste sequoia van de provincie en een collectie van 150 esdoornsoorten.

Dit kasteel, gelegen in een ommuurd park van 2 ha met een Franse tuin op het terras, wordt ook wel de "Villa mon Caprice" genoemd. Het dateert uit de 19e eeuw. Het behoorde toe aan Baron de Vivario.

Een grote open houten schuilplaats nabij de Rochers de Renissart.

Deze kapel werd rond 1870-1875 gebouwd door de familie Raskin. Het werd herbouwd en vergroot in 1919. Het werd verwoest tijdens het offensief 1944-1945 en werd herbouwd in 1953.

Een kleine moderne kapel in blauwe stenen, beschermd door een gesmede helpoort.

Een klein oratorium in zandsteen uit de 19de eeuw.

Op deze begraafplaats, geregistreerd als openbaar burgerlijk erfgoed in Wallonië, liggen 666 soldaten en piloten van het Gemenebest.

Un petit cinéma à l'ancienne à l'ambiance chaleureuse.

Een witte Christus aan het kruis bovenop een houten kruis.

Deze moderne kerk, gebouwd na de Tweede Wereldoorlog, is gemaakt van vierkant kalksteenpuin. Het is verbonden met de pastorie door een overdekte doorgang.

Deze kerk in klassieke stijl werd gebouwd in 1835 in zandsteen en kalksteen.
In 1887 vergroot door het koor en het transept in neoromaanse stijl, zijn er twee 17e-eeuwse eiken biechtstoelen te zien.

Deze grot zonder natuurlijke ingang, die in 1962 voor het publiek werd geopend, werd in 1958 ontdekt in een Hampteau-groeve door een Brusselse postbode genaamd Thirion die zijn vakantie in Hotton door

Deze grot op de rechteroever van de rivier de Isbelle is sinds het begin van de 20de eeuw het onderwerp geweest van archeologische opgravingen.

Deze kiosk van de koninklijke fanfare van Hotton, ingeschreven in het openbaar burgerlijk erfgoed van Wallonië, werd gebouwd in 3 fasen: de basis in 1924, de bovenbouw in 1928 en de loopbrug in 1938. Ze werd volledig gerestaureerd in 1983.

Water- en korenmolen (1927) met een ijzeren wiel en nog een houten. Gebouw gemaakt van kalksteenpuin onder een hoog gebouw van stenen leisteen.

Een picknicktafel op het Ile d’Oneux, vlakbij de speeltuin.

Een picknicktafel aan de voet van de Renissart-rots, langs de Ourthe.

Deze kleine picknickplaats bevindt zich recht tegenover de enorme Maagd van het dorp.

2 picknicktafels op een parkeerplaats iets zuidelijker dan de Hotton War Cemetery.

Een picknicktafel op de rotonde van de Rue Haute, vlakbij de kleine tram op de oude lokale lijn.

Een zwemgedeelte gelegen aan de Ourthe, onder de kerk, waarlangs zich een grasstrand uitstrekt.

Een speeltuin op een eiland gevormd door twee armen van de Ourthe. Mogelijke afslag naar Rue Simon via een loopbrug.

Deze brug overspant de Ourthe tussen de dorpen Werpin en Hampteau.

Deze voormalige kalk- en zandsteengroeve werd tussen 1899 en 1960 geëxploiteerd. Het werd gebruikt voor de bouw van huizen en wegen van puin. Het is in 2012 opgericht als staatsnatuurreservaat.

Het is een centrum voor de interpretatie van de rivier, voor het ontdekken van en bewust maken van aquatische omgevingen.

Deze rotsen op de rechteroever van de Ourthe stroomopwaarts van de Hotton-brug hebben 17 klimroutes uitgerust met spindels die begin 1990 werden geopend.

Een wenteltrap leidt naar een panoramisch uitzicht over Hotton en Melreux.

Dit gigantische Mariabeeld heeft een totale hoogte, inclusief de basis, van 11,30 m, terwijl de Maagd zelf 7 meter hoog is.
Het werd aangeboden door pater Janus, dankzij de inzameling van openbare middelen, na een epidemie.