menu
verbinding
winkel
verbinding
startpagina
wandelingen
POI’S
nieuws
winkel
uitrusting
juridische kennisgeving410
online
×
online
Al mijn wandelingen bekijken
Mijn wandeling toevoegen
Mijn favorieten
Mijn profiel zien
Mijn profiel beheren
; "Menhir Danthine")
Deze 3,6 m hoge menhir weegt ongeveer 8 ton. Het is gebouwd langs de hoofdweg Barvaux - Erezée.
In 1983 werden 2 andere menhirs 50 m verwijderd van de vorige en overgeplant op het perceel van het domein van Wéris.
Een van hen was vernield en in een grafkuil gegooid: de basis is nog op zijn plaats. Het heeft een hoogte van 2,15 m na reconstitutie.
De andere menhir, 1 m ten zuiden van de vorige gebouwd, in een kuil die aan drie zijden wordt begrensd door wiggen en op de vierde door een plaat. Opgericht meet hij 2,34 m.
Deze twee menhirs kunnen niet naar hun oorspronkelijke locatie worden rechtgetrokken. Ze zijn opgeslagen op het perceel van de Wéris dolmen, achter het monument.
De twee menhirs worden teruggebracht naar Wéris I.
Andere blokken worden ook vermeld door geoloog Xavier Stainier, maar sommige zijn verdwenen vanwege meer pragmatische behoeften in verband met landbouw.
Verschillende menhirs, waaronder deze, worden omvergeworpen en begraven door de boeren omdat ze het boerenbedrijf belemmeren.
Een notitie die enige tijd eerder door rechter Geubel is geschreven, beschrijft de steen en hun begrafenis. Dit is informatie gegeven door de bourgmestre van Wéris: de heer Pironet.
De menhir wordt ontdekt. Hij is 3,60 m hoog en weegt ongeveer 8 ton.
Het is geplaatst langs de weg Barvaux - Erezée door archeoloog Hélène Danthine, 130 m ten zuidwesten van de oorspronkelijke locatie.
Google Street View
Deze dolmen werd voor het eerst vermeld in een artikel uit 1879 maar was waarschijnlijk al bekend. Er werden botten, scherven aardewerk, geslepen vuursteen, een schraper, hamers en pijlpunten gevonden.
Dit hunebed bestaat uit een rechthoekige collectieve grafkamer die is ingesloten tussen vier pilaren waarop twee dekplaten zijn geplaatst.
Het gewicht van deze steen is ongeveer 6,5 ton.
Deze menhir werd bijgewerkt tijdens opgravingen in 1999.
Ces trois menhirs ont été restaurés et redressés. Ils ont été découverts en 1888 par Monsieur Moreels.
De term "pouhon" komt van het Waalse "pouhî" wat "tekenen" betekent. De pouhon is een bron van mineraalwater dat ijzerhoudend of zout of zelfs alkalisch of zwavelhoudend kan zijn.
Dit kasteel van baksteen en hardsteen werd in 1908 gebouwd voor baron en barones Ignace de Viron.
Deze dolmen werd voor het eerst vermeld in een artikel uit 1879 maar was waarschijnlijk al bekend. Er werden botten, scherven aardewerk, geslepen vuursteen, een schraper, hamers en pijlpunten gevonden.
Dit hunebed bestaat uit een rechthoekige collectieve grafkamer die is ingesloten tussen vier pilaren waarop twee dekplaten zijn geplaatst.
Deze opmerkelijke kerk in baksteen en steen in neogotische stijl werd gebouwd in 1861.
Deze kerk in klassieke stijl van baksteen en blauwe steen werd in 1874 gebouwd in plaats van een ouder gebouw.
Deze romaanse kerk dateert uit 1050. De 3 beuken eindigen in een halfrond koor geflankeerd door een gotische kapel (16de) en de sacristie (20de).
Dit blok pudding vormt vaag een bed.
Hij is de oorsprong van een legende die de ontmoeting van een molenaar met de duivel vertelt.
Monument dédié aux morts des deux guerres mondiales.
Il est construit en poudingue local, matériau naturel, comme les pierres mégaltihiques, qui combine le grès, le quartzite et le silex.
Museum dat het dagelijkse leven en de begrafenispraktijken van de neolithische verenigingen van veehouders, megalithenbouwers in West-Europa illustreert.
Dit lange blok van opgerichte en gebleekte puddingsteen wordt ook wel "Pierre des Ancêtres" of "Witte Menhir" genoemd, op de top van de heuvel die het landschap domineert.
Ooit gelegen in een open landschap maar nu bedekt met vegetatie, was dit grote blok dat uit een bank van puddingsteen tevoorschijn kwam, een oriëntatiepunt bij uitstek.
Een picknicktafel bij de dolmen van North Wéris, aan de overkant van de weg.
Ces trois menhirs ont été restaurés et redressés. Ils ont été découverts en 1888 par Monsieur Moreels.
Retourner à la liste
