Marie Gobaille is een hoge heks omdat ze in staat is tot absoluut fantastische hekserijtrucs.
Daar werd echter het tribunaal van de inquisitie ingehaald, op de hoogte van zijn fabelachtige daden.
Marie Gobaille is veroordeeld om te worden verbrand, veel van de heksen onthuld tijdens deze donkere tijden.
Als het het niet op die manier hoort, verandert het in een paard en als een woede begint het terreur te verspreiden in het westen van Saint-Hubert: Smuid, Mirwart, Arville, geen van deze kleine dorpjes meestal zo vredig, temidden van het immense bos van de Ardennen, ontsnapt aan zijn toorn.
Opgewonden besluit de burgemeester van Arville een strafexpeditie te leiden om deze te veroveren.
Het brengt de inwoners van de omliggende dorpen samen. Ze bewapenen zichzelf met stokken en brengen hun tamme wolven naar het einde van hun riem.
Van alle kanten gestalkt, gesnuffeld door wolven, wordt ze gespot in het hart van het bos.
Zonder een schot slaagt een van hen brutaler erin zijn hoofd af te snijden met zijn nep.
Trots op haar uit de weg te ruimen, lopen de heksenjagers met haar hoofd aan het einde van een paal door het dorp Mirwart.
Sindsdien worden de inwoners van Mirwart de "Tièsses di t’chvâ" genoemd, de hoofden van paarden, terwijl de inwoners van Smuid de Wolven worden genoemd!
Deze fantastische legende wordt elk jaar teruggeroepen ter gelegenheid van het carnaval.
Lieu où la Lesse s’enfonce dans le sol par un siphon vertigineux, dans le massif calcaire de Boine.
Le résurgence se situe au niveau du trou de Han, de l’autre côté de la colline, plusieurs centaines
Deze rots kijkt uit over de samenvloeiing van de Our met de Lesse.
Volgens een lokale legende werden oude paarden over de afgrond geworpen.
Vakantiehuis en kok aan huis.
Deze bivakruimte heeft 2 houten overkappingen met picknicktafels. Er is ook een vaste barbecue.
Deze kapel gewijd aan OLV Bon Secours werd gebouwd in het bos ten westen van Arville, op de plaats "Au Chèny du Mont", 4 km ten westen van St-Hubert.
Het werd gebouwd in 1833 en herbouwd in 1886.
Deze kapel was in 1880 een voormalige school. Rond 1900 werd het een kapel. In 1992 werd het eigendom van de kerkfabriek en in 1999 werd het gerenoveerd.
Deze kapel uit 1865 werd gebouwd door de familie Debierre-Thomas.
Dit prachtige privékasteel is zichtbaar vanaf het pad dat omhoog gaat vanuit Sainte-Adeline.
Dit geklasseerde kasteel, gelegen op een rotsachtig voorgebergte in de Lhomme-vallei, was oorspronkelijk een fort uit het begin van de 11de eeuw, na rivaliteit tussen de heren van Bouillon en de heren van Mirwart.
Deze eik is de getuige van de verbroedering van Mirwart met Le Bois d’Oingt, een dorp in Frankrijk in de regio Rhône-Alpes, in het arrondissement Villefranche-sur-Saône.
Voor het oude stadhuis een nieuw groot houten kruis.
Een nieuw houten kruis uit 2021 vervangt een ouder kruis, dat was gemaakt van eenvoudige houten stammen.
Dit gelakte houten kruis werd opgericht ter nagedachtenis van Leon Jabobi, die daar op 2 februari 2002 op 65-jarige leeftijd door een tak werd gedood.
Dit oude hardstenen kruis werd opgericht ter nagedachtenis aan Henri Sonet en Jean Molhan, die op 22 juli 1773 door een boom werden verpletterd.
Er was eens een boom op het pad van Smuid naar Mirwart, die Maria heette en aan de Maagd was opgedragen. Aan de voet ervan gutste een bron die werd gebruikt om het vee te drenken.
Deze neogotische parochiekerk met één schip werd tussen 1869 en 1870 gebouwd naar plannen van architect F. Cordonnier.
Een gîte bestaande uit het Maison de Flore en het bijgebouw.
Deze halte bevindt zich op lijn 162 Namen-Aarlen tussen Jemelle (25 km) en Libramont (ongeveer vijftien kilometer).
Deze oude molen uit het begin van de 17de eeuw, gelegen onder het kasteel, was eigendom van de heer die de dorpelingen een vergoeding oplegde voor het gebruik ervan. Het maakt nu deel uit van het provinciaal verblijfscentrum.
Dit didactisch paviljoen is gewijd aan de bijenteelt.
Deze picknicktafel staat midden in de bossen, achter een heel oud occiskruis uit het einde van de 18de eeuw : het Kruis Sonet en Molhan.
Een grote langwerpige picknicktafel beschut door een houten structuur met een zeer moderne en originele architectuur.
Een picknicktafel geïnstalleerd op een houten ponton dat uitsteekt op de vijver.
Deze picknick in het hart van het bos ligt aan de samenvloeiing van de Ruisseau de Gobaille en de Lhomme.
In een kleine hoek van de Rue des Ardennes die Poix-Saint-Hubert met Smuid verbindt, bevindt het zich aan de samenvloeiing van de Ruisseau de Poix en de Lhomme, langs de spoorlijn 162.
Een picknicktafel aan de rand van de vijver.
Deze picknicktafel staat in vol hout, direct naast de kapel Notre-Dame de Bon Secours, op een zeer rustige locatie.
Een picknicktafel op een kruispunt in het bos, in de Parfond Ri-vallei.
Een picknicktafel bij de vijver.
3 picknicktafels gelegen nabij de provinciale viskwekerij van Mirwart, in het natuurgebied Pré des Forges.
De 35 vijvers maken het mogelijk om maar liefst 10 ton farioforel per jaar aan te leveren, met als doel de rivieren opnieuw te vergiftigen. Veredeling vereist uitgebreide kennis om de gehele productiecyclus, van leg tot verkoop, te beheersen.
Een gezichtspunt richting het dorp Arville en de vallei van de Ruisseau de la Rochette.
Een kleine driehoekige nis hing aan een boom waarin een gestileerd beeldje van de Maagd stond.
Deze geklasseerde site van groot biologisch belang is een complex van alluviale weiden die zich uitstrekken over iets meer dan 23 hectare, aan de samenvloeiing van de Marsault met de Lhomme.
Dit beeld genaamd de Zaaier, geplaatst in het midden van de Place Communale, is gemaakt door een plaatselijke kunstenaar. Dit is het handelsmerk van het lokale bier "Le Semeur".