Dit eenvoudige kasteel, oorspronkelijk een versterkt huis, dateert uit het begin van de 13de eeuw.
Al in de Romeinse tijd was er een nabijgelegen versterkte villa. Later vestigden de Tempeliers daar een commanderij.
Het kasteel is georganiseerd rond de binnenplaats. Het is omgeven door een gracht die wordt gevoed door de Hedrée.
De donjon is gebaseerd op een plan van 15 m bij 11 m en stijgt over 5 niveaus en bereikt een hoogte van 23 m onder het dak.
De eerste twee verdiepingen werden bewoond. In de twee bovenste verdiepingen waren voedsel en munitie opgeslagen. Vanaf de 17de eeuw deed het enkel dienst als opslagruimte.
Op deze strategische locatie werd een versterkt huis gebouwd: de samenvloeiing van de Hedrée met de Wamme.
De heerlijkheid van Jemeppe wordt voor het eerst genoemd. Het is van de Dochain-heren.
De heer Jean d’Ochain en zijn nakomelingen vervangen de vesting door een machtige donjon omgeven door een dubbele rij grachten gevoed door de Hedrée.
De kerker verliest zijn verdedigende rol. Opeenvolgende eigenaren transformeren het geleidelijk tot een woonkasteel.
De eigenaar van het kasteel staat het kasteel af aan Henri de Waha.
Het kasteel is grondig gerestaureerd en er is een dak aan de donjon toegevoegd.
Het kasteel wordt eigendom van de familie Ridders van Sauvage Vercour.
Het kasteel is uitvoerig gerestaureerd.
Dit kasteel in gotische stijl werd in 1613 gebouwd door Gilles de Henricourt de Mozet, heer van Grune. Het bevat het wapen van de familie Mozet-Waha (op het entreeportaal).
Vervolgens werd het eigendom van de familie Ramaix.
Dit kasteel werd in 1756 gebouwd door Charles-Antoine de Rossius, Lord of Human. Het is de zetel van een van de vier peerages (wet voor de edelen) van het graafschap La Roche.
Dit kasteel in neoklassieke stijl werd in 2002 op de monumentenlijst geplaatst. Het is gemaakt van beschilderde baksteen en blauwe steen.
Dit geelachtig gekleurde gebouw uit 1911 is het archetype van architectuur uit het midden van de 19de tot het midden van de 20de eeuw.
Een gegraveerde steen met gouden letters geeft aan:
"HARGIMONT 1830 - 1930 ARBRE DU CENTENAIRE DE L’INDEPENDANCE".
Dit gebouw in romaanse en gotische stijl in kalksteenpuin dateert uit de 11de eeuw en heeft een schip met twee traveeën. We zien nog steeds de boog van de oorspronkelijke deur. De vierkante toren ondersteunt een achthoekige spits.
Deze kapel was tot in de jaren 70 het onderwerp van een jaarlijkse bedevaart gewijd aan Sint-Donatus.
Van haar wordt bescherming gevraagd tegen onweer.
Deze kerk, gebouwd in 1879, heeft 3 beuken. Het ontwerp werd voltooid in 1888. Het werd beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd gerestaureerd naar plannen door de architect Victor Sarlet.
Deze modern ogende kerk werd in 1954 herbouwd naar plannen van Victor Sarlet, nadat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog was gebombardeerd.
Dit station op lijn 162 Namen-Sterpenich werd in 1865 in gebruik genomen door de Grand Compagnie du Luxembourg. Het is een knooppuntstation met lijn 43.
Deze geklasseerde site van groot biologisch belang (SGIB) bevindt zich tussen de steden Marche en Nassogne.
Dit is een Natura 2000-gebied.
Het is een geklasseerd privéreservaat, Natura 2000-gebied, van 37 hectare dat zich uitstrekt over de gemeenten Nassogne en Marche. Van groot biologisch belang zien we de klauwier, de ijsvogel, de zwarte ooievaar en de grijze reiger.