Deze toren in groot vuursteenpuin, 33 m hoog op 7 verdiepingen, werd gebouwd volgens de plannen van de architect Robert Garcet. De meest spectaculaire is zijn kroon van de vier Cherubijnen van de Apocalyps. Het is ook een vuursteenmuseum.
Deze Cherubijnen van de Apocalyps zijn in steen gebeiteld. Dit zijn Stier in het noordwesten, Man in het zuidwesten, Leeuw in het zuidoosten en de Adelaar in het noordoosten.
Een van de belangrijkste bouwers is Gilbert Krawinckel.
De architect Robert Garcet liet zich inspireren door de proporties van Nieuw Jeruzalem, waar het getal 3 regelmatig wordt gevonden: de hoogte van 33 m, de 12 stèles van de cromlech (een megalithisch monument gevormd uit menhirs die in een cirkel zijn geplaatst) op een afstand van 3 , 33 m, in het bijzonder.
Dit kleine park ten oosten van het dorp is grondig herontwikkeld door de Dienst Werken van Bassenge. Het bevat een vijver die in 1993 is gegraven en wordt gevoed door de nabijgelegen Guizette-fontein. De Geer loopt langs het terrein naar het oosten.
Een uitgestrekte mergelgroeve ten zuidoosten van het dorp Emael, aan de rand van de Montagne Saint-Pierre.
Een oud smeedijzeren kruis op een gegraveerde stenen sokkel.
Het is een neoromaanse kerk die wordt gekenmerkt door zijn vier torentjes op de hoeken van de toren.
Deze fontein voedt de vijver van Guizette. De overloop wordt geëvacueerd naar de Geer die langs de Guizette-biotoop loopt.
Deze steile heuvel, gevormd door de Maas en de Geer, op de grens tussen Haspengouw en Herveland, wordt voornamelijk gekenmerkt door zijn kalkstenen bodem, die allerlei natuurlijke fenomenen genereert die al heel lang door de mens worden uitgebuit.
Deze fontein voedt de vijver van Guizette. De overloop wordt geëvacueerd naar de Geer die langs de Guizette-biotoop loopt.
De eerste verticale putten werden door de mens gegraven uit de Neolithische periode, tussen -4500 en -1800 om een steen te vinden die voor hen kostbaar was: vuursteen.
Dit natuurgebied, dat deel uitmaakt van de Montagne Saint-Pierre, werd aangelegd in 1973. Het is de oudste beschermde site in dit gebied van de Maas. Ongeveer tien anderen werden vervolgens gemaakt.
Dit natuurgebied aan de voet van de Montagne Saint-Pierre werd aangelegd in het begin van de jaren 90. Het beslaat zo’n tien hectare. Het werd gevormd naar aanleiding van het slib tijdens het uitbaggeren van het Albertkanaal.
Deze plaquette op een steen is opgedragen aan de nagedachtenis van Jean-Marie Léonard, geboren in 1964 en overleden in 2016. Hij heeft bijgedragen tot de aanleg van natuurreservaten van verschillende gebieden rond de Montagne Saint-Pierre.
Dit zijn zeer oude vuursteengroeven die op de Natagora-site worden beschermd. Maar liefst 13 grotingangen volgen elkaar langs het pad op. Ze zijn niet diep en lopen langs de heuvels. Daar is ook krijt gebruikt.
Een klein vuursteenslot waarvan de ingang wat stabiliteitsproblemen heeft. Op een boogverhoging moest een versterking worden aangebracht.