De Zwarte Rotsen

Comblain-au-Pont is beslist omgeven door zeer rotswanden. In het oosten liggen de beroemde Tartines en in het noorden van het dorp de Roches Noires.

Om ze te bereiken, moet je bij de start moeite doen om de heuvel met uitzicht op de Ourthe te beklimmen. En om dit te doen, gaan we naar boven bij deze beroemde toren die Comblain-au-Pont domineert: de Tour Saint-Martin.

Het is ongeveer 1 km verder door de noordkoers te houden dat we het rotsmassief bereiken dat het onderwerp is van deze wandeling.

Om langs een andere kant terug te komen en bij het thema van de rotsen te blijven, gaan we terug de vallei in via de Napoleon-top, iets verder naar het oosten, voordat we de Ourthe en de Pont de Scay bereiken.

Net na het oversteken van de Ourthe, om terug te keren naar het startpunt, loop je gewoon stroomopwaarts langs de rechteroever van de Ourthe, die ons terugbrengt naar het centrum na opnieuw de Ourthe overgestoken te zijn bij de Pont de Comblain. -op de brug.

Eindelijk een wandeling die niet te lang is ... maar rijk aan ontdekkingen !

Een museum dat in 1933 werd ingehuldigd onder de naam "Musée de Comblain-au-Pont".
Vanwege het belang van zijn collecties werd het op 14 februari 1961 omgedoopt tot "Musée Ourthe-Amblève" en op 15 februari 1977 werd het een gemeentelijk museum.

Het gebouw waarin het is gevestigd, draagt ​​twee dateringen: 1656 boven de voordeur terwijl een deur in de vestibule dateert uit 1626.
Het is een voormalig klooster dat bij de gemeente hoort.

Dit museum heeft drie afdelingen gewijd aan de Waalse prehistorie, acheologie en regionale geschiedenis, en biedt drie verdiepingen en een gewelfde kelder, en dient vaak als decor voor prestigieuze en originele tentoonstellingen.
Al deze collecties hebben betrekking op folklore (oude handgemaakte gereedschappen, verschillende voorwerpen, enz.), Fossielen.

Er is ook een bibliotheek.

Dit monument werd opgericht ter ere en herdenking van Abbé Peters, pastoor van Comblain-au-Pont, verzetsstrijder neergeschoten op 31 augustus 1943.

Deze kerk is gebouwd in 1853.
Er is een glas-in-loodraam gewijd aan abt Peters, een resistente martelaar uit de Tweede Wereldoorlog.

Een picknicktafel net achter het gemeentebestuur.

Een picknicktafel op een pad dat naar de toren klimt.

Deze feodale kerker in zandsteenpuin dateert uit de 12de eeuw. Het werd geclassificeerd in 1933, het laatste overblijfsel van het landgoed van de Sires of Comblez. Het domineert het dorp Comblain-au-Pont. In de drève staan ​​honderdjarige lindebomen.

Overblijfselen getuigen dat er al een necropolis op deze plaats was vóór de bouw van de toren.

De toren is omgeven door een oude, niet meer gebruikte begraafplaats die een panoramisch uitzicht over de stad biedt.

Dit natuurreservaat bestaat uit een opmerkelijk dolomietmassief.

Er zijn 3 zeer verschillende rotsen, gezien vanuit de vallei en van links naar rechts:

1) De Grande Face, ook wel Grande Falaise genoemd (volledig begroeid met vegetatie)
Aan de voet opent de verlaagde ingang naar Trou de la Roche Noire of Lutons en / of La Cloche.

2) Het hoofd van de sfinx en / of de leeuw (rechts en iets hoger) waarvan de zuidgevel 25 meter hoog is, de noordwand 10 tot 15 meter hoog is overweldigd en bezaaid met veel gaten

3) Le Gendarme (Iets verder naar rechts in het bos)

De zeldzame vegetatie bestaat uit droge kalkstenen gazons en kalkrijke bossen.
De site staat onder toezicht van de DNF en wordt beheerd met de medewerking van de vzw "Les Roches Noires".
Er worden daar regelmatig excursies georganiseerd door de vereniging Ardenne et Gaume. Toegang is gratis op de paden.

Twee open paden:
- zuidkant: La Tête du Sphinx die moet worden beklommen en uitsluitend op stoorzenders
- Noordwand: Le Gruyère, topverzekering

Zeldzame vegetatie, droge kalkstenen gazons, kalkrijke bossen.
Onder toezicht van de DNF en beheerd met de medewerking van de vzw "Les Roches Noires".

Gratis toegang op de paden, bezoekers zijn verplicht om de geldende sitevoorschriften te respecteren.

Hartelijk dank aan de heer Vittoz, die dit waardevolle informatieblad heeft ingevuld.

Het natuurreservaat Roches Noires ligt in de stad Comblain-au-Pont.
Het maakt deel uit van het rots- en bosmassief dat halverwege Comblain-au-Pont en het dorp Mont-Comblain ligt.

De zeldzame vegetatie bestaat uit droge kalkstenen gazons en kalkrijke bossen.
De site staat onder toezicht van de DNF en wordt beheerd met de medewerking van de vzw "Les Roches Noires".
Daar worden regelmatig excursies georganiseerd door de vereniging Ardenne et Gaume. Toegang is gratis op de paden.

Gratis toegang op de paden, bezoekers dienen de geldende sitevoorschriften te respecteren.

Een heel mooi zicht op Comblain-au-Pont en de Ourthe-vallei.

Het is een verticaal kalksteenmassief.
De bijzondere geologische formatie is onderwerp van wetenschappelijke controverse.
Op de top van de rotsen zijn de overblijfselen gevonden van een dorp dat dateert van vóór de Galliërs.

Daar zijn ook loopgraven gevonden die dateren uit de Napoleontische oorlogen tegen Oostenrijk, tijdens de Slag om de Redoubt.
Ook forten uit de Tweede Wereldoorlog getuigen van de bijzonder strategische ligging.

Deze expliciet gevormde rotsen zijn gevormd uit Doornikse en Viseïsche kalksteen.

Volgens de legende komt deze rots tijdens de nachten van volle maan in de Ourthe drinken. De oorsprong is te danken aan de reflecties die door de top van de top in de rivier worden geprojecteerd.

Deze stad met iets meer dan 5000 inwoners, die zijn naam dankt aan zijn ligging nabij de samenvloeiing van de Ourthe-Amblève, is omgeven door rotsen, waarvan de meeste deel uitmaken van het uitzonderlijke erfgoed van Wallonië.

Het is deze brug, gezien het achtervoegsel van de naam van het dorp.
De oorsprong ervan gaat terug tot de 18de eeuw. Het werd ontworpen door de architect Jean-François de Neufforge, geboren in Comblain in 1714 en stierf in Parijs in 1791.

Het werd vernietigd tijdens de Franse Revolutie.

Dit gebouw met kalkstenen gevel werd in 1850 gebouwd voor de hoefsmid L. Dalem. De gebeeldhouwde bovendorpel bij de ingang vertegenwoordigt werktuigen van zijn beroep.