Hier zijn 20 km die echt zijn moeite waard zijn ! Vanuit dit zeer pittoreske Duitse stadje, met zijn vele vakwerkhuizen die zo typisch en bruisend zijn, voert deze wandeling je naar het Haut Plateau Fagnard door de Roer-vallei.
Het verlaat het nabij de Belgisch-Duitse grens om de veenbossen in te gaan en in het bijzonder de Richelslei, waar zich een verbazingwekkende rots bevindt met op de top een groot wit kruis : Kreuz im Venn (Kruis in Ven).
Vervolgens gaan we op weg om de Hill te ontmoeten die we tegelijkertijd bereiken met zijn zijrivier, de Miesbach, in de Herzogenhügel, een bosgebied dicht bij de veengebieden van het grote staatsreservaat.
Die laatste bereiken we via de Petit Bonheur (of Petit Bongard) waar we ze maar liefst 6 km oversteken via de Fagne des Deux Séries en de Noir Flohay, om bij het oude baken te komen dat vele roekeloze wandelaars redde : de Baraque Michel!
In een zaal van 200 m² worden meer dan 1000 stukken over dieren tentoongesteld. Zo ontdekken we de reconstructie van grotten met beren en wolven, een zwerm levende bijen, een Afrikaanse ruimte, een kinderbijeenkomst, etc.
Dit puddingconglomeraat staat op een plateau op 560 m boven zeeniveau: de Richelsley. Het groeit tot een hoogte van 20 m en een lengte van 90 m, op oost-zuidoost naar west-noord-west oriëntatie.
De pudding, stevig, is vrij compact. Het lijkt op een formatie van phyllades en kwartsieten.
Het is de hoogste rots in Wallonië.
De enorme bergkam is behoorlijk chaotisch: hij is nogal eigenzinnig en zwaar uitgesneden.
Het metalen kruis dat het overwint, is het beroemde Kreuz im Venn.
Het werd in 1890 bereden door pastoor Arnoldy van Kalterherberg.
Deze bossector ligt ten noorden van Klüserbach, een zijrivier van de Roer via de Schwarzbach. Het strekt zich uit tot Richelsley en strekt zich uit van west naar oost van Bovel tot aan de Duitse grens.
Deze "Hertogheuvel" vormt een steile rots op de rechteroever van de Helle, tussen de twee samenvloeiingen: de Miesbach en de Spohrbach. Het is een oude territoriale grens tussen het hertogdom Limburg en dat van Luxemburg.
Deze sector van Hertogenwald ligt op de linkeroever van de Helle, ten noordoosten van Geitzbusch en ten oosten van de Fagne des Deux-Séries. Het bestaat uit twee delen: de Grand Bongard in het noorden en de Petit Bongard in het zuiden.
Het is een belangrijk bebost eilandje gelegen in het midden van uitgestrekte fagnardveenmoerassen, tussen Noir Flohay (zuidwesten) en Bongards (noordoosten). Het grenst in het zuidoosten aan de Fagne des Deux-Séries.
De toponymische oorsprong is nogal onduidelijk. Aangenomen wordt dat de naam afkomstig is van "floxhe", wat vijver betekent. In ieder geval is het waarschijnlijk ouder dan het planten.
Dit dennenbos met gekwelde bomen werd geplant in 1852. Het wordt in het Waals ook wel "de crolés sapés" genoemd, dat wil zeggen de krullende sparren. Ze werd zwaar getroffen door de brand van 2011, maar het was niet de enige die ze leed.
Het gaat over een uitgestrekte fagnarde waarvan de toponymie afkomstig is van het woord "ford". Veel doorwaadbare plaatsen staken de Helle over in het gebied.
Doorkruist door de Grand Chemin de Néau (Eupen - Sourbrodt) en de Romeinse weg op planken (ten zuiden van Wéz).
Deze stenen obelisk met een piramidevormige top die ooit de grens markeerde tussen België en Pruisen na het Verdrag van Grenzen van 1816, staat vlakbij de Fontaine Périgny.
Dit eikenhouten kruis draagt een gesneden houten Christus. Het vervangt sinds november 1950 een kruis uit 1566 dat was geplaatst ter aanduiding van territoriale grenzen (Franchimont en Stavelot).
Deze grenssteen, ook wel Pierre Quarrée genoemd, die ooit de Belgisch-Pruisische grens markeerde, die tijdens het Congres van Wenen werd opgericht, bevindt zich in Baraque Michel, aan de oostkant van de N68. Het is een replica van de originele steen.