De Wijngaarden van Poirier du Loup

Rouvroy

Een wandeling door de kleine Belgische Provence, in het meest zuidelijke dorp van het land, beschut door de heuvel waardoor het een microklimaat heeft dat het zuiden waardig is!

We komen deze heuvel binnen via een omweg door het dorp Lamorteau en keren dan terug door het bos, wat het mogelijk maakt om halverwege een kleine barbecue te organiseren in een daarvoor bestemde ruimte, voordat we terugkeren naar de Franse grens. naar Torgny!

Je kunt heel bijzondere huizen ontdekken in gele stenen uit het land met holle tegels (ongeveer vijftig zijn jaargangen uit de 18e of 19e eeuw), waarvan de stenen afkomstig waren uit de steengroeve die nu is omgevormd tot een natuurreservaat (sinds 1943): het Raymond Nature Reserve Mayné, die de cicade heeft ontdekt.
Cour Lassus of Cour de Bohême, een oud versterkt huis, is de bakermat van het dorp. Het was van Pierre de Bar, heer van de smederijen. Hij verkocht het in 1302 aan Jean de Luxembourg. Het dorp werd al in de Romeinse tijd bewoond. Het is het onderwerp geweest van archeologische opgravingen.
We ontdekten ook een franc-begraafplaats uit de 6e eeuw. De sieraden uit de Merovingische graven zijn te zien in het Gaumais-museum in Virton.

Ten zuidwesten van het dorp loopt de Chiers voorbij. Deze rivier begrenst de grens tussen België en Frankrijk, en dit sinds 1659, vastgelegd tijdens het Verdrag van de Pyreneeën.

Met een droog en warm microklimaat, dankzij de oriëntatie op het zuiden en de beboste bergkam die het in het noordwesten beschermt, wordt Torgny ook wel de kleine Belgische Provence genoemd. Dit heeft eeuwenlang de teelt van de wijnstok mogelijk gemaakt. De achteruitgang vond plaats in de 19e maar een nieuwe boom vond plaats in 1954 en gaat vandaag door. De productie is 6000 flessen droge witte wijn, geleverd door 3 wijnboeren. U kunt hun producten vinden bij de VVV.
De grond op de Bajoc cuesta, zowel kalksteen als mergel, draagt ​​er ook aan bij. De flora en fauna zijn bijzonder.

Dit oude washuis is opgebouwd uit een houten frame uit 1901.
Het werd geclassificeerd op 29 april 1982.

Het wordt gevoed door de Cavé (of Ruisseau de la Grande Fontaine), waarvan de bron voortkomt uit de ontmoeting tussen de doorlatende kalksteen en de onderliggende mergeldoordringbare laag.

Deze plaats was de verzamelplaats voor alle kankers in het dorp. Het wordt ook wel de "Kamer van Afgevaardigden" of het "Wespennest" of zelfs de "Plaats van de slechte tongen" genoemd.

Deze wijngaard wordt verbouwd op een korrelige kalksteenbodem en is georiënteerd op het zuiden en profiteert van een warm en droog microklimaat.

Dit natuurgebied van 6 ha draagt ​​de naam van de liefhebber die de eerste cicade ontdekte. De zuidelijke ligging heeft het mogelijk gemaakt om de flora en fauna met een mediterraan karakter te behouden.

Het reservaat is in 1943 ontstaan ​​uit een voormalige gemeenschappelijke steengroeve van waaruit de bewoners de stenen trokken voor de bouw van hun huizen.

In de holte van dit bijna grensdorp, ten zuidwesten van Virton, stroomt de Ton, een zijrivier van de Chiers. Het is omgeven door 3 heuvels: de Solire in het noorden, Havana in het zuiden en de Hornule in het oosten.

Gelegen op de Bajociaanse cuesta, een heuvel die de Frans-Belgische grens volgt en waarvan een van de hellingen abrupt is gemaakt door erosie, geniet het van hetzelfde microklimaat als Torgny, iets zuidelijker.

De naam komt van het feit dat de stroming van de Ton daar erg traag is, vandaar: dood water, dat ook veel meanders veroorzaakt maar het dorp erg onderhevig maakt aan overstromingen.

Deze kerk, gebouwd in 1860, stelde parochianen in staat om de mis in Rouvroy, de plaats die vaak onder water stond, te vermijden.

Deze oude molen aan de Radru, 9 km lang, is een toeristenlodge geworden.

Een barbecueplaats midden in het bos, in de Radru-vallei, tussen Torgny en Lamorteau.

Dit vintage kruis op het einde van de 16de eeuw en in 1777 bevindt zich op een hoogte van 333 m.
Het ligt aan een oude weg die Mongwy met Montmédy verbond.

De armste inwoners van Torgny kwamen daar bijeen voor de Angelus.
Het kruis werd in 1936 verkocht door de pastoor van Torgny om de kosten van de driehonderdste verjaardag van de kapel in de Hermitage van Torgny te betalen.
Het werd jaren later gevonden bij een steengroeve in Saint-Mard en keerde daarna terug naar zijn oorspronkelijke locatie.
De naam komt van de gemeenschappelijke gebieden die in bewoning zijn achtergelaten bij de inwoners van het dorp.
Een gezin nam een ​​kind op dat aan de voet van het kruis in de steek was gelaten. Daarom werd het ook wel het "Jamin-Poupart Cross" genoemd, naar de naam van deze familie.

Deze specifieke constructie werd uitgevoerd onder auspiciën van Dominique Schmit, een vrome leek die het bouwde om een ​​gevoel van schuld te compenseren.

Hij voelde zich verantwoordelijk voor de dood van zijn broer en ondernam in 1835 de restauratie van de kapel van de kluis.
Andere faciliteiten zijn zijn verdienste: accommodatie onder de klokkentoren van de kapel, waar hij kwam wonen, terrastuinen, bomen planten en twee spiraalvormige oratoria met de bijnaam "The Snails".
Slechts één van hen blijft over. De andere werd in 1875 vernietigd en de materialen werden gebruikt om een ​​brug over de Chiers te bouwen.
De Mission Cross vervangt zeker de andere "slak" aan de andere kant van de weg.
Het huidige oratorium werd in 1934 herbouwd zonder het oorspronkelijke bouwplan te respecteren.

Deze picknickplaats met meerdere tafels bevindt zich net bij de ingang van het natuurgebied Raymond Mayné.

Aanbidding bij Onze-Lieve-Vrouw van Luxemburg dateert uit 1636, de datum van de epidemie van de grote pest, waar 2/3 van het dorp bezweken aan de ziekte.

De aanwezigheid van de kapel en de kluis is sinds 1730 bevestigd.
Onder auspiciën van Dominique Schmit, een vrome leek, werd de kapel in 1840 hersteld en vergroot.
De twee elliptische openingen bij de ingang van de kapel, aan weerszijden van de kapel, werden door leprozen en andere bekwame mensen gebruikt om religieuze diensten bij te wonen.
Binnenin staan ​​verschillende heiligenbeelden die ooit om verschillende redenen in het dorp werden aangeroepen.
Het geheel werd op 3 januari 1985 geclassificeerd.

Dit kruis werd in 1746 opgericht onder twee opmerkelijke lindebomen, ter nagedachtenis aan F. Demasep.
Het eerste kruis dat naar de kluis leidde, werd al vermeld op de Ferraris-kaart uit 1771.

Deze neoromaanse kerk is gewijd aan Saint-Martin de Tours, in 1948 herbouwd door de architect Joseph Remy d’Arlon.

De oude kerk was in mei 1940 tijdens een bombardement op de Maginotlinie door een granaat verwoest.
Het oudste handvest dat het bestaan ​​van een parochie in Torgny bevestigt, dateert van 1175. Een eerste kerk werd in 1582 gebouwd in plaats van een kapel door de priester Franque, uit een heerlijk gezin van Lamorteau. Achter het hoogaltaar staat nog een vintage steen uit deze periode.
Deze kerk werd in 1815 vervangen door Messire Lambert.

Op 26 augustus 1999 ondertekende de stad Rouvroy de "Attic and Bell Towers" -overeenkomst. De Torgny-kerk is betrokken bij de herontwikkeling.

Binnenin vind je een grafplaat van Joseph-Pierre Philippe, graaf van Reiffenberg.

Dagelijks geopend van 13.30 tot 17.30 uur, behalve op maandag
Gesloten op zondag van 1 oktober tot 31 maart