Back to Virton from Torgny

Rouvroy

Zelfs als het geen lus is, is Torgny, het meest zuidelijke dorp van België, dat zijn gelijkenis vertoont met de Provence totdat het zijn eigen wijngaarden heeft dankzij het microklimaat, gemakkelijk bereikbaar met de bus vanuit Virton , valpunt van deze wandeling van iets meer dan 10 km.

Je kunt heel bijzondere huizen ontdekken in gele stenen uit het land met holle tegels (ongeveer vijftig zijn jaargangen uit de 18e of 19e eeuw), waarvan de stenen afkomstig waren uit de steengroeve die nu is omgevormd tot een natuurreservaat (sinds 1943): het Raymond Nature Reserve Mayné, die de cicade heeft ontdekt.
Cour Lassus of Cour de Bohême, een oud versterkt huis, is de bakermat van het dorp. Het was van Pierre de Bar, heer van de smederijen. Hij verkocht het in 1302 aan Jean de Luxembourg. Het dorp werd al in de Romeinse tijd bewoond. Het is het onderwerp geweest van archeologische opgravingen.
We ontdekten ook een franc-begraafplaats uit de 6e eeuw. De sieraden uit de Merovingische graven zijn te zien in het Gaumais-museum in Virton.

Ten zuidwesten van het dorp loopt de Chiers voorbij. Deze rivier begrenst de grens tussen België en Frankrijk, en dit sinds 1659, vastgelegd tijdens het Verdrag van de Pyreneeën.

Met een droog en warm microklimaat, dankzij de oriëntatie op het zuiden en de beboste bergkam die het in het noordwesten beschermt, wordt Torgny ook wel de kleine Belgische Provence genoemd. Dit heeft eeuwenlang de teelt van de wijnstok mogelijk gemaakt. De achteruitgang vond plaats in de 19e maar een nieuwe boom vond plaats in 1954 en gaat vandaag door. De productie is 6000 flessen droge witte wijn, geleverd door 3 wijnboeren. U kunt hun producten vinden bij de VVV.
De grond op de Bajoc cuesta, zowel kalksteen als mergel, draagt ​​er ook aan bij. De flora en fauna zijn bijzonder.

Dit oude washuis is opgebouwd uit een houten frame uit 1901.
Het werd geclassificeerd op 29 april 1982.

Het wordt gevoed door de Cavé (of Ruisseau de la Grande Fontaine), waarvan de bron voortkomt uit de ontmoeting tussen de doorlatende kalksteen en de onderliggende mergeldoordringbare laag.

Deze plaats was de verzamelplaats voor alle kankers in het dorp. Het wordt ook wel de "Kamer van Afgevaardigden" of het "Wespennest" of zelfs de "Plaats van de slechte tongen" genoemd.

Dagelijks geopend van 13.30 tot 17.30 uur, behalve op maandag
Gesloten op zondag van 1 oktober tot 31 maart

Deze neoromaanse kerk is gewijd aan Saint-Martin de Tours, in 1948 herbouwd door de architect Joseph Remy d’Arlon.

De oude kerk was in mei 1940 tijdens een bombardement op de Maginotlinie door een granaat verwoest.
Het oudste handvest dat het bestaan ​​van een parochie in Torgny bevestigt, dateert van 1175. Een eerste kerk werd in 1582 gebouwd in plaats van een kapel door de priester Franque, uit een heerlijk gezin van Lamorteau. Achter het hoogaltaar staat nog een vintage steen uit deze periode.
Deze kerk werd in 1815 vervangen door Messire Lambert.

Op 26 augustus 1999 ondertekende de stad Rouvroy de "Attic and Bell Towers" -overeenkomst. De Torgny-kerk is betrokken bij de herontwikkeling.

Binnenin vind je een grafplaat van Joseph-Pierre Philippe, graaf van Reiffenberg.

Dit kruis werd in 1746 opgericht onder twee opmerkelijke lindebomen, ter nagedachtenis aan F. Demasep.
Het eerste kruis dat naar de kluis leidde, werd al vermeld op de Ferraris-kaart uit 1771.

Aanbidding bij Onze-Lieve-Vrouw van Luxemburg dateert uit 1636, de datum van de epidemie van de grote pest, waar 2/3 van het dorp bezweken aan de ziekte.

De aanwezigheid van de kapel en de kluis is sinds 1730 bevestigd.
Onder auspiciën van Dominique Schmit, een vrome leek, werd de kapel in 1840 hersteld en vergroot.
De twee elliptische openingen bij de ingang van de kapel, aan weerszijden van de kapel, werden door leprozen en andere bekwame mensen gebruikt om religieuze diensten bij te wonen.
Binnenin staan ​​verschillende heiligenbeelden die ooit om verschillende redenen in het dorp werden aangeroepen.
Het geheel werd op 3 januari 1985 geclassificeerd.

Deze picknickplaats met meerdere tafels bevindt zich net bij de ingang van het natuurgebied Raymond Mayné.

Deze specifieke constructie werd uitgevoerd onder auspiciën van Dominique Schmit, een vrome leek die het bouwde om een ​​gevoel van schuld te compenseren.

Hij voelde zich verantwoordelijk voor de dood van zijn broer en ondernam in 1835 de restauratie van de kapel van de kluis.
Andere faciliteiten zijn zijn verdienste: accommodatie onder de klokkentoren van de kapel, waar hij kwam wonen, terrastuinen, bomen planten en twee spiraalvormige oratoria met de bijnaam "The Snails".
Slechts één van hen blijft over. De andere werd in 1875 vernietigd en de materialen werden gebruikt om een ​​brug over de Chiers te bouwen.
De Mission Cross vervangt zeker de andere "slak" aan de andere kant van de weg.
Het huidige oratorium werd in 1934 herbouwd zonder het oorspronkelijke bouwplan te respecteren.

Dit vintage kruis op het einde van de 16de eeuw en in 1777 bevindt zich op een hoogte van 333 m.
Het ligt aan een oude weg die Mongwy met Montmédy verbond.

De armste inwoners van Torgny kwamen daar bijeen voor de Angelus.
Het kruis werd in 1936 verkocht door de pastoor van Torgny om de kosten van de driehonderdste verjaardag van de kapel in de Hermitage van Torgny te betalen.
Het werd jaren later gevonden bij een steengroeve in Saint-Mard en keerde daarna terug naar zijn oorspronkelijke locatie.
De naam komt van de gemeenschappelijke gebieden die in bewoning zijn achtergelaten bij de inwoners van het dorp.
Een gezin nam een ​​kind op dat aan de voet van het kruis in de steek was gelaten. Daarom werd het ook wel het "Jamin-Poupart Cross" genoemd, naar de naam van deze familie.

Deze overdekte picknicktafel staat midden in de bossen op een kruispunt van bospaden.

Neoromaans gebouw met drie beuken gebouwd tussen 1862 en 1867.
Het werd gebouwd op de plaats van een ouder heiligdom uit de 17e eeuw.

Binnen dateren de twee zijaltaren uit de 17de. De noord- en zuidaltaren zijn versierd met verschillende schilderijen.

Achthoekige muziekkiosk met 8 kleine zuilen, gebouwd op een stenen sokkel, ingehuldigd op 11 september 1885.
Het is sinds 1997 geclassificeerd als monument en site.

Het is omgeven door een metalen reling met beugels.
De Philharmonie Saint-Mardoise organiseert evenementen eromheen, samen met andere muziekverenigingen, met name tijdens het Fête de Saint-Mard eind augustus.

Deze kerk werd tussen de 11e en 13e eeuw herbouwd in plaats van een ouder (9e eeuw) gebouw dat was afgebrand.

Het oude gebouw is gebouwd op de ruïnes van een Romeinse vicus die aan het einde van de 3de eeuw verlaten was. Het had plaatsgemaakt voor een kleine necropolis naast een kleine kerk.
Het huidige schip is gemaakt van hergebruikte materialen uit de Romeinse vicus.
Aan de 13de-eeuwse kerk werd vervolgens een toren van meer dan 10 m toegevoegd die als toevluchtsoord diende.
In de 18de eeuw werd het verder gewijzigd. De muren werden verhoogd, het dak vervangen, de sacristie en de zijkapellen werden toegevoegd.
De twee bogen zijn versierd door de monnik Abraham van Orval.
Op de begraafplaats zijn grafstenen uit de 18de en 19de eeuw te vinden.
Eind 20de eeuw vond er een restauratie plaats.

Du lundi au jeudi de 6:30 à 19:30
Vendredi de 6:30 à 20:30
Fermé le samedi et dimanche