Oneux

Het dorp heeft zich ontwikkeld rond zijn kerk uit de 17de eeuw.
Tijdens het Ancien Régime waren deze landen het onderwerp van talrijke territoriale veldslagen. Het kasteel van Sohan en de Wolff-toren getuigen hiervan nog steeds.

Tijdens de exploitatie van de Rocheux-mijnen ontstond voor de arbeiders een kleine nederzetting met lemen muren: de Cazer.
Het dateert uit het begin van de 20de eeuw.
Deze site is een natuurgebied geworden van ongeveer 500 ha.
Het is dankzij de opeenhoping van afval uit de mijn dat er op de site een heel bijzondere flora en fauna is ontstaan.
De calamine-stortplaatsen zijn sinds 1949 geclassificeerd als Waals Erfgoed.

Deze zandstenen kerk werd in de 17de eeuw gebouwd in plaats van een ouder gebouw uit 1497. Maar waarschijnlijk bestond er in de 12de eeuw al een gebedshuis.

Deze oude ader (500 ha) van ijzer, zink en lood, vervat in kalksteenrotsen, werd voornamelijk geëxploiteerd in de 19de eeuw. De natuur heeft er haar rechten teruggekregen, maar de aanwezigheid van deze metalen heeft een bijzondere flora meegebracht.

Deze kleine halfcilindrische toren gaat de boerderij vooraf. Het was ooit een verdedigingstoren voor de dorpelingen. Het heeft 4 niveaus en heeft een zeshoekig dak met daarop een smeedijzeren windwijzer.