Gorcy

Het is een Franse gemeente vlakbij de Frans-Belgische grens met bijna 3000 inwoners. Het dorp wordt voor het eerst genoemd in 1083, als eigendom van de abdij van Maria Munster in Luxemburg.

In de Gaume neemt de stad de naam "Gourcy" aan, die al sinds de 17e eeuw bestaat. Eerder zijn er verschillende vormen, waarvan de vroegste, in het Latijn, Gorceium is.
Vervolgens onderging het verschillende veranderingen via Goxey, vervolgens Gorcey en Gaircey in de 15de eeuw.

De stad werd zwaar getroffen door de achteruitgang van de staalindustrie in het hele Longwy-bekken in de jaren 80. Dit decennium was het toneel van de sluiting van de gieterij en vervolgens van het draadtrekken (een operatie bedoeld om de diameter van draad te verkleinen door een dood gaan).

Kleinere bedrijven vestigden zich vervolgens zonder compensatie voor de industriële verliezen die het grootste deel van de activiteit in Gorcy vormden.

Niettemin, geleidelijk aan haar industriële roeping verliezend, transformeerde de stad de oude spoorlijn in een voetpad, de beek die de stad doorkruist, de Coulmy, werd gesaneerd, de oevers werden aangelegd en er werd een pad aangelegd langs deze. De oude fabrieksziekenhuizen en hotels zijn vervangen door parken.

Industriële activiteiten hebben plaatsgemaakt voor commerciële, ambachtelijke, culturele en sportieve activiteiten, waardoor het een nieuwe attractieve pool is geworden.

Deze kerk in kalksteenpuin werd in 1837 gebouwd naar de plannen van architect Bauchet uit Briey. Het werd vergroot - transept, koor en sacristie - in 1896 volgens plannen van Lanternier, een architect uit Nancy.

Een houten loopbrug, ter vervanging van de oude spoorbrug die ooit Gorcy met Signeulx verbond.

Deze picknicktafel bevindt zich op de oude spoorlijn tussen Signeulx en Gorcy. We brengen hulde aan de kleine hut van Emile Gillard en Fernand Depiesse die een kleine vriendelijke stop langs de route bood.