Van de Hoge Venen werd vroeger gezegd dat er elk jaar een slachtoffer moest worden ingeslikt.
Dit moerassige gebied was inderdaad bijzonder vijandig.
Afgezien van de Baraque Michel, die bedoeld was als herkenningspunt, uitgerust met een toren die de verdwaalde toeschouwer in staat stelde zijn weg te vinden in de onmetelijkheid van de fagnardveenmoerassen, maakte geen woning, geen spoor van beschaving het mogelijk om daar een schuilplaats te vinden.
Zelfs vandaag de dag is het niet ongebruikelijk dat roekeloze wandelaars verdwalen, terwijl ze nog steeds het onderwerp zijn van het een of het ander nieuwsitem.
Dit is inderdaad wat er gebeurde op die sinistere 21 januari 1871.
Dit is het waargebeurde verhaal van een jong verloofd stel, dat eindigde in een tragedie op de top van het uitgestrekte fagnardplateau.
Het 24-jarige meisje heet Marie-Joseph. Marie-Joseph Solheid. Ze woont in Xhoffraix, aan de Porte des Hautes Fagnes, maar ze werkt in de buurt van Limburg, als bediende bij de Ferme Niezette de Halloux, in de buurt van Hèvremont.
De naam van de jongeman is François. Francois Reiff. Hij is 32 jaar oud. Hij woont in Bastogne maar houdt zich bezig met de bouw van de Gileppe-dam, hij verblijft al een paar maanden in de regio Jalhay.
Het was precies op de Jalhay-beurs dat ze elkaar ontmoetten en verliefd werden. Toen hun romance werd bevestigd, besloten ze te trouwen!
Hun ongeduld om de gebeurtenis werkelijkheid te laten worden, leidde hen naar hun ondergang.
François had de ouders van Marie nog niet ontmoet. Dit is ook waar ze woont dat ze de administratieve documenten moest krijgen die nodig waren voor hun toekomstige unie.
Hun huwelijk was gepland voor de lente van 1871, maar Marie had besloten een dag vrij te nemen om onmiddellijk aanwezig te zijn.
Ze was aan het pad gewend. Dit zou in principe dus geen probleem moeten zijn.
Dit was zonder rekening te houden met het bijzonder grillige klimaat van deze winter van 1871. Een van de meest verschrikkelijke van de tweede helft van de 19de eeuw. Naast het catastrofale weer was er oorlog uitgebroken tussen Frankrijk en Pruisen, wat de periode op zijn zachtst gezegd somber gaf.
Ondanks de dreigende opheldering probeerden hun vrienden hen ervan te weerhouden op pad te gaan.
Ze namen daarom het pad van de Hoge Venen, dat moest worden overgestoken om in Xhoffraix te komen, dat begon bij de Ferme Sagehomme in Bolimpont, door het Croix Panhaus en de Baraque Michel.
Ze stopten bij Café Mixhe, Rue de la Fagne, om wat op te warmen voordat ze naar het Haut Plateau klommen.
Opnieuw kregen ze het advies om niet verder te rijden, terwijl ze een sneeuwstorm vanachter de bundels vatten! Even koppig als geen twee, besloten de opgewonden verloofden en ingehaald door hun overvloeiende enthousiasme hun weg voort te zetten! Een tiental kilometers was tenslotte niet veel voor de vaste klant van de Fagne, die Marie was en de moedige werker die François was!
De sneeuw die de paden met zijn dikke laag bedekte, maakte de reis echter veel moeilijker dan het leek!
De storm brak. Een angstaanjagende en ijzige sneeuwstorm bevroor de geliefden in hun pijnlijke opmars. De ijskoude mist vertroebelde het pad, dat onbegaanbaar was geworden, volledig.
Verdwaald in de vijandige uitgestrektheid, bevroren, uitgeput, zakte Marie in elkaar.
François, radeloos maar ook onthutsend, ging alleen verder in een poging om hulp te vinden. Maar tevergeefs. Ook hij verloor een paar kilometer verderop zijn evenwicht, gefixeerd door kilheid, psychische frustratie en vermoeidheid.
De Grande Fagne had ze verzwolgen. Op de plaats "Les Trous Brôli" die het toneel werd van deze trieste tragedie.
Op 13 maart 1871, aan het begin van de lente, toen de fagne weer begaanbaar was geworden, deed een boswachter, de heer Manguette, de gruwelijke ontdekking in de Biolet Fagnes, twee kilometer van Solwaster. Het was het lichaam van François. Ook hij kon een bewoond gebied niet bereiken waardoor hij contact had kunnen opnemen met de hulpdiensten.
Een paar dagen later deed een Duitse douane-officier de tweede en rampzalige ontdekking ten zuiden van de Sarts Lehro Fagne, amper twee kilometer van Baraque Michel, vlakbij de grensterminal 151, die België en Pruisen scheidt.
Het lichaam van Maria. François had haar met zijn jas bedekt voordat hij hulp ging zoeken, het laatste gebaar van bescherming voor zijn geliefde.
Er werd een door hem geschreven briefje gevonden, pijnlijk met potlood geschreven. Er stond "Mary is net overleden, en ik zal het doen". Een medaille met de beeltenis van de Maagd Maria hing iets verder weg aan een struik, een teken van de laatste hoop om de aandacht van een redder te trekken.
Marie werd begraven in Xhoffraix, in haar geboortedorp. François à Sart, op de begraafplaats die ooit de kerk omringde.
Zo eindigt het droevige verhaal van twee geliefden die door liefde en vervolgens door de kou worden gefixeerd, voor altijd verenigd in dit verhaal dat zich afspeelt in dat van het verontrustende Plateau van de Hoge Venen.
; "Croix des Fiancés")
Retourner à la liste
Aan mijn favorieten toevoegen
