Stavelot

De stad gesticht in 648 door de Limousin-monnik, Saint-Remacle.

Stavelot is een pittoresk stadje met een traditionele sfeer met zijn geplaveide straatjes en talrijke monumentale gebouwen, genesteld in het hart van de Amblève-vallei, vlakbij de samenvloeiing met de Eau Rouge uit Francorchamps.

Het is ook de stad van de Blancs-Moussîs, een carnavaleske broederschap die in 1947 werd opgericht op basis van een kostuum waarvan de oorsprong teruggaat tot de 16de eeuw. Ze zijn uit tijdens Laetare, het beroemde Stavelot-carnaval dat plaatsvindt op de derde zondag voor Pasen.

Deze stad is een van de oudste van België. Het werd in 648 gesticht door Saint-Remacle, een monnik uit de Limousin, die de regio evangeliseerde op verzoek van Sigebert III, koning van de Franken en zoon van koning Dagobert.

Een eerste klooster werd opgericht in Malmedy, op de voet gevolgd door dat van Stavelot. De twee abdijen hadden door de geschiedenis heen een redelijk verbonden lot.

Stavelot werd opgericht in een kerkelijk vorstendom, met zijn eigen leider, de prins-abt, die alle geestelijke en wereldlijke bevoegdheden had.
Niet minder dan 70 abten volgden elkaar op, van wie sommigen bijdroegen tot de grootsheid van het vorstendom, zoals Remacle, Poppo, Wibald en Guillaume de Manderscheidt.

De troepen van koning Lodewijk XIV verwoestten de stad in 1689.

Deze situatie, een soevereine staat waardig, duurde gedurende het hele oude regime, gedurende meer dan een millennium, tot 1796, toen Stavelot werd ingelijfd bij Frankrijk, een gevolg van de Luikse revolutie van 1789.

Het werd vervolgens tijdens het congres van Wenen aan Nederland toegevoegd en uiteindelijk aan België tijdens de onafhankelijkheid in 1830.

De stad bloeide enorm in de 19de eeuw, met name dankzij de vele leerlooierijen.
Guillaume Apollinaire verbleef er in 1899, toen hij amper 19 jaar oud was.

De Slag om de Ardennen was daar in 1944 bijzonder verwoestend.

In 1995 verwierf het Waalse Gewest de oude abdij en rehabiliteerde het tot een groot historisch toeristisch centrum met 3 musea.

Deze abdij is omgebouwd tot 3 musea: het Museum van het Vorstendom Stavelot-Malmedy, het Museum van het Circuit Spa-Francorchamps en het Guillaume Apollinaire Museum.

Deze zandstenen kapel in Romeinse stijl, geklasseerd in 1976, dateert uit 1030. Het huisvest de gebroeders Convers, een religieuze orde die verantwoordelijk is voor het handwerk van de abdij van Stavelot (converserie).

Deze bakstenen kapel, met daarboven een pinakel, ingeklemd tussen twee huizen aan de "Rue Neuve", wordt geklasseerd.

Dit houten kruis met daarboven een 2-zijdig dak bevindt zich langs een pad dat van de Haute Levée naar het bos (La Roanneuse) leidt.

Dit kruis, gelegen op het kruispunt van bospaden in het Bois de la Borzeu, is ongeveer 3 m hoog.
De vermelding komt in het Waals voor : "Creux da Ferdinand".

Dit kleine houten kruis, opgesteld door Cubs, bevindt zich in het verlengde van het pad van de Devil’s Stone, na het oversteken van de Erlinchamps.

Deze primaire kerk werd in 1754 ingewijd.
De 2 zuilen en het hogere middenschip, precies door het koor verlengd, zorgen voor veel licht.

Synclinaal zat. Het is een uiterst zeldzame geologische structuur in België. Er zijn er amper 4 andere: Colanhan (Lierneux), Chefosse (Stavelot), Borzeux (Stavelot) en Vielsalm.

Fontein gebouwd in 1769 tijdens het bewind van Jacques de Hubin, voorlaatste prins-abt van Stavelot. Het wordt bekroond door een veranda, symbool van de vrijheden van de stad.

Deze fontein, geklasseerd in 1986 en in gebruik genomen dankzij het beschermheerschap van Ferdinand Nicolay in 1841, werd in 2001 gerenoveerd.

Monument opgedragen aan de wielerkampioen, boven de steile kust van Stockeu.

Rots samengesteld uit leisteen.

Een picknicktafel bij de Ravel L45, in de schaduw van een majestueuze boom.

Een picknicktafel bij de Ravel L45.