Een kruis in de doodlopende straat van dit gehucht in de zuidelijke hoogten van Roannay.
Een kruis op de T-splitsing bij de ingang van het gehucht.
Een boskruising in het hart van de Roanneuse, een uitgestrekt bos dat Amblève en Roannay scheidt. Het werd op 8 oktober 1952 geïnstalleerd en op 8 maart 1953 gezegend.
De 14 grotvormige stations, bedekt met lavasteen, zijn geïntegreerd in een cirkelvormig pad en verborgen tussen de planten van een grote bloementuin.
Deze picknicktafel staat iets voorbij de doodlopende straat van Rue d’Aix en de spoorlijn 24, vlakbij een parkeerplaats aan de rand van het Preuswald.
Het is een kruispunt in het hart van het Prussewoud, 2 km van het drielandenpunt.
Deze stroom ontspringt in de Imgenbroicher Venn nabij de plaats Jessbuer. Het is een zijrivier van de Vesder, maar het is de Eschbach die zijn water komt halen in het midden van Hertogenwald Oriental, 1500 m ten zuidwesten van Schwerzfeld.
Deze kapel beschermd door een rooster werd in 1973 gebouwd door de verkenners van Raeren.
Dit kruis werd in 1918 opgericht ter nagedachtenis aan de familie Braun Neicken.
Een picknicktafel bij de brug over de Steinbach (ten noorden van Reinartzhof, tussen laatstgenoemde en Schwerzfeld), een zijrivier van de Vesder, via de Eschbach. Het heeft zijn oorsprong in de Imgenbroicher Venn.
Een picknicktafel op het boskruispunt van Elsenbruch, aan het begin van het pad naar het voormalige gehucht Reinartzhof, noordzijde.
Een picknicktafel in het hart van het Hertogenwald Orientale, vlakbij de Viehtrift boslodge, ten zuidoosten van Schwerzfeld.
Dit station, gelegen nabij de kruising tussen lijn 37 (Luik-Hergenrath) en lijn 43 (Angleur-Marloie), werd op 1 juli 1843 in gebruik genomen.
Sinds 28 juni 2013 is het een eenvoudige tussenstop geworden.
Het is een houten werk dat in 1998 door Clémence Van Lunen is geproduceerd.
Deze golfbaan is in 1939 ontworpen door Tom Simpson.
Dit staalwerk werd in 2018 geproduceerd door Xavier Mary.
Een picknickplaats op een open plek nabij de Ferme de la Famelette op de hoogten van Avister.
Deze oude banale watermolen, in kalksteen en baksteen, werd al in 1280 vermeld in een register van de Sint-Lambertuskathedraal.