Een kruispunt op de kruising van Via Nova (Brume - Ancienne Barrière) en Rue Mionfosse vanuit Basse-Bodeux.

Een picknicktafel op een afstand van een kruising tussen de route de Brume à l’Ancienne Barrière en die van Basse-Bodeux.

Deze stroom ontspringt in het Bois de la Canelle ten noordoosten van Saint-Jean-Sart en voegt zich bij de Berwinne ten noorden van Hawières.

Deze kleine boerderij van baksteen en kalksteen op een zandstenen puinbodem dateert uit 1707.

Dit kasteel is een oude verbrokkeling uit 1457 van de heerlijkheid van Ruyff.
Het heeft bijgebouwen voor het instituut van de Gebroeders Alexiens die er sinds 1875 zijn.

Dit bakstenen en kalkstenen gebouw op een sokkel van zandsteenpuin dateert uit 1744. Het staat op 2 verdiepingen die later met een halve verdieping werden verhoogd. De kalkstenen deur- en raamlateien zijn van het depressieve type.

Dit kalkstenen huis met 3 traveeën op 3 niveaus dateert uit 1736.

Dit huis in leisteen en zandsteenpuin, in neoklassieke stijl, omgeven door een muur, dateert uit 1863. Het kleine bijgebouw dat dienst doet als garage met een oude hooizolder dateert uit de jaren 50.

Deze fossielengrot werd ontdekt na een mijnexplosie in 1980.
Deze paleontologische en archeologische vindplaats dateert van ongeveer 500.000 jaar. Er zijn daar meer dan 30.000 fossielen opgesomd, waaronder zo’n vijftig verschillende soorten.

Deze eik geplant op 10 augustus 1930 met de bijbehorende stèle herdenkt de onafhankelijkheid van België.
Het werd geplant door V. Lambion en H. Longueville, afgevaardigden van de gemeente.

Een schommel met glijbaan en schommel, met banken en een picknicktafel.

Het huis waar Célestin Thys werd geboren, 29 mei 1730.
Hij was de laatste abt van Stavelot. Hij moest tijdens de Stavelot-revolutie naar Duitsland vluchten, de Franse revolutie op de voet volgen en wat bezittingen meenemen.

Deze kerk in neogotische stijl dateert uit de tweede helft van de 19e eeuw.
Het ligt in de schaduw van een opmerkelijke lindeboom en is omgeven door een begraafplaats.
De zandstenen puintoren werd in 1872 gerestaureerd.

Deze kalkstenen potale gevormd door een barokke nis met een gewelfd fronton dateert uit het midden van de 18de eeuw.

Dit enorme gebouw wordt ook wel Kasteel van Merols genoemd. Het wordt uitgebreid met een opmerkelijke vierkante boerderij.

Deze uitgestrekte vakantiewoning geïsoleerd in een weiland dateert uit de tweede helft van de 18de eeuw. Het werd gebouwd op de plaats van een laaglandkasteel (Wasserburg) waarvan er nog enkele sporen zijn.

Oorspronkelijk behoorden deze eigendommen toe aan de heren van Vreuschmen, die rechtstreeks afhankelijk waren van de hertog van Limburg en niet zoals gebruikelijk van een feodaal verbod.