Ven van Poleûr

Jalhay

Deze kleine wandeling is puur gezinsvriendelijk en brengt je, van Baraque Michel, naar de bronnen van de Hoëgne (genaamd Polleur of Poleûr, tot de samenvloeiing met de Ruisseau d’Herbôfaye) in een turfmoeras uitgerust met vlonders en educatieve panelen.

Inderdaad, nadat het Signal de Botrange zijn hoogtepunt bereikt op 694 m, vinden we de Weisser Stein (Pierre Blanche) waarvan de toponymische omvang zich uitstrekt over de Belgisch-Duitse grens. Aan de Belgische kant, in de gemeente Büllingen, raakt het de Signal de Botrange met zijn 693,05 m hoogte.

Hoewel 674 m van de hoogtemeter, staat de Baraque Michel echter niet precies op de top van de heuvel, maar altijd op de helling. De eigenlijke top bevindt zich iets verder naar het zuidoosten, bijna in Mont Rigi. Dit culmineert op 681 m.

" Waaouuh wat een landschap, het voelt als ... in een ver land ! "

Sommige toponymie-experts hebben beweerd dat de naam afkomstig kan zijn van het woord "Brack" dat woestenij betekent.
Maar volgens het proefschrift van Jean-Marie Klinkenberg, een Belgische taalkundige en semioticus (specialist in de studie van tekens) die in 2010 emeritus hoogleraar werd aan de Universiteit van Luik, is er geen historisch bewijs voor deze vorm; de oorsprong is simpelweg de fundering van een huis door de zogenaamde Michel Schmitz in 1813.

Volgens de legende heeft de oprichter van de herberg Michel-Henri Schmitz deze constructie uitgevoerd na een avontuur in de venen waar hij verdwaald was. Hij zou ternauwernood aan uitputting zijn ontsnapt en uit dankbaarheid voor zijn verhoord gebed om de weg terug te vinden, zou hij een toevluchtsoord en een oriëntatiepunt hebben gebouwd voor reizigers die verdwaald waren in het enorme desolate moeras. Deze versie is echter niet bestand tegen historische kritiek. Professor Klinkenberg heeft inderdaad een scenario ontdekt dat er bijna een exacte replica van is in Histoire et legendes ardennaises, een verhaal van Marcellin La Garde, geschreven in 1866 maar hier gekoppeld aan de Val de Salm.

De veengebieden van de Hoge Venen zijn gedefinieerd vanuit het oogpunt van hun toegankelijkheid in vier verschillende zones: zone A is vrij toegankelijk, zone B is alleen toegankelijk via gemarkeerde paden, zone C niet alleen toegankelijk met een natuurgids en zone D is volledig verboden.

Een ander belangrijk element bepaalt de toegankelijkheid: de rode vlaggen die worden gehesen tijdens zeer droge periodes. Vanwege het hoge risico op brand is betreden in elk type gebied ten strengste verboden.

Deze kapel gewijd aan OLV van Goede Hulp werd gebouwd in 1830-1831, op initiatief van chevalier Henri-Toussaint Fischbach, een industrieel uit Malmedy, als dank voor de redding van zijn stiefvader die de weg kwijt was geraakt in de Venen.

Gelegen op honderd meter ten zuidoosten van Baraque Michel, heeft de kapel een toren die tot 1856 als lantaarn diende en als herkenningspunt voor degenen die verloren waren in de fagne.

Binnen in de kapel herinneren twee leistenen platen aan de gebeurtenis waarvoor ze werd opgericht:

FOI - ESPERANCE - CHARITE
Henri FISCHBACH, de Stavelot, Chevalier,
Et son épouse
Hubertine de RONDCHENE
de Malmedy
ont fait bâtir cette église dédiée à la
Mère de Dieu sous le titre de Secours
des Chrétiens.
1830

Aan de andere kant kunnen we lezen :

SOLI DEO HONOR
FANAL : 1831 CLOCHE : 1827
L’une et l’autre sous protection de Marie,
Nous lui obéissons pour te sauver la vie.
Chrétien, prosterne-toi, réclame son secours,
Tu recevras le prix de ton sincère amour.

Deze stele werd gebouwd ter nagedachtenis van 4 vrienden van de Fagne: A. Libert (1782-1805), A. Bonjean (1858-19, J. Bastin (1870-1935), E. Toussaint (1882-1954).

Albert Bonjean is de oprichter van de eerste verdedigingsgroep van La Fagne in 1910. In 1935 sponsorde hij de oprichting van de vzw "Les Amis de la Fagne", waarvan hij erevoorzitter bleef.

Deze fagne van groot biologisch belang heeft een oppervlakte van 121,80 ha. Het bestaat voornamelijk uit veenmilieus: lage moerassen, glooiende veengebieden, hoog gedegradeerd veenmoeras en veenmoeras met molinie.

La Polleur (of Poleûr) is de oorspronkelijke naam van Hoëgne. Het behoudt deze benaming van de bron tot de samenvloeiing met de Ruisseau d’Herbôfaye.